Precel – Wikipedia, wolna encyklopedia

Precel – wyrób piekarniczy, o kształcie podobnym do cyfry 8, posypany makiem, sezamem bądź solą.

Często mylony z bajglem lub z obwarzankiem.

Precle powstały już w średniowieczu. Jak głosi legenda, pewien mnich w północnych Włoszech, bądź w południowej Francji, piekł chleb. Zostało mu trochę ciasta, więc postanowił zrobić z niego przekąskę dla dzieci, które nauczyły się nowej modlitwy. Ciasto uformował na kształt rąk złożonych do modlitwy (w tamtych czasach modlono się z rękami skrzyżowanymi na piersi), stąd charakterystyczny wygląd precli^[1]. Stworzone przez mnicha precle były miękkie. Historia tzw. precli twardych jest młodsza. Istnieje opowieść mówiąca, że podczas pieczenia precli miękkich, pewien piekarz przysnął i kiedy się obudził, wstawił precle ponownie do pieca i upiekł je drugi raz. Gdy odkrył pomyłkę, zdenerwował się, ale po spróbowaniu zrozumiał, że stworzył nowy rodzaj pieczywa.

Bolesław Prus w noweli Antek przyrównał precla do litery B^[2]:

Zobacz multimedia związane z tematem: Precel

Zobacz hasło precel w Wikisłowniku