Programowanie logiczne – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2012-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Programowanie logiczne (nazywane także programowaniem w logice lub programowaniem w języku logiki) – metoda programowania, będąca odmianą programowania deklaratywnego, w której program podawany jest jako pewien zestaw zależności, a obliczenia są dowodem pewnego twierdzenia w oparciu o te zależności.

Na przykład chcemy stwierdzić, czy w danym grafie skierowanym istnieje ścieżka z pewnego punktu do pewnego innego punktu. Krawędzie zapisane są relacją edge(Skąd, Dokąd). Nasz program wyglądałby w Prologu tak:

path(A,B) :- walk(A,B,[]).  walk(A,B,V) :-   edge(A,X),   not(member(X,V)),   (B = X; walk(X,B,[A|V])). 

Co czytamy następująco:

• istnieje ścieżka z X do Y, jeśli można przejść z A do B
• istnieje ścieżka z X do Y, jeśli dla jakiegoś Z istnieje krawędź z X do Z, oraz ścieżka z Z do Y

Programowanie logiczne umożliwia łatwy zapis wielu algorytmów, a programy logiczne w przeciwieństwie do imperatywnych łatwo też wykonywać równolegle.