Przepuklina mózgowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Przepuklina mózgowa
cranium bifidum
ilustracja
Klasyfikacje
ICD-10

Q01

Przepuklina mózgowa (łac. cranium bifidum, ang. encephalocele) – wada dysraficzna, polegająca na wystąpieniu przepukliny, czyli uwypuklenia się opony miękkiej lub opony miękkiej i części mózgowia poprzez ubytek kości czaszki.

Przepuklina mózgowa w 80% przypadków zlokalizowana jest w okolicy potylicznej (okolica łuski kości potylicznej lub otworu potylicznego wielkiego). Może wystąpić w obrębie każdej kości czaszki (kość czołowa, kość ciemieniowa, kość skroniowa) ale także w obrębie jamy nosowej i oczodołu. W 50% przypadków współistnieje z wodogłowiem. Leczona jest operacyjne.

Częstość występowania w Polsce to ok. 0,14 na 1000 urodzeń[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]