Przydol – Wikipedia, wolna encyklopedia

System Oddział Piętro Wiek (mln lat)
Dewon Dolny lochkow młodsze
Sylur przydol 423–419,2
ludlow ludford 425,6–423
gorst 427,4–425,6
wenlok homer 430,5–427,4
szejnwud 433,4–430,5
landower telicz 438,5–433,4
aeron 440,8–438,5
ruddan 443,8–440,8
Ordowik Późny hirnant starsze
Podział według IUGS, luty 2017

Przydol (ang. Pridoli)

  • w sensie geochronologicznym – czwarta epoka syluru, trwająca około 3,8 miliona lat (od 423,0 ± 2,3 do 419,2 ± 3,2 mln lat temu). Przydol nie jest dzielony na wieki.
  • w sensie chronostratygraficznym – najwyższy oddział syluru. Nazwa pochodzi od Přidoli (w południowej części Pragi, Czechy). Przydol nie jest dzielony na piętra. Stratotyp dolnej granicy przydolu znajduje się w kamieniołomach Požary w Reporyjach (SW Praga). Granicę wyznacza pierwsze wystąpienie graptolita Monograptus parultimus Jaeger, 1975.

W starszej literaturze opisywany terminami postludlow albo preżedyn.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]