Przymiotno białe – Wikipedia, wolna encyklopedia

Przymiotno białe
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

astrowce

Rodzina

astrowate

Podrodzina

Asteroideae

Rodzaj

przymiotno

Gatunek

przymiotno białe

Nazwa systematyczna
Erigeron annuus (L.) Pers.[3]
Syn. pl. 2(2):431. 1807
Synonimy
  • Erigeron annuus var. discoideus Cronquist
  • Stenactis annua (L.) Nees[3]

Przymiotno białe[4], zimotrwał zwyczajny[5] (Erigeron annuus (L.) Pers) – gatunek roślin należący do rodziny astrowatych.

Kwitnący pęd
Pokrój
Koszyczek

Rozmieszczenie geograficzne

[edytuj | edytuj kod]

Pochodzi z Ameryki Północnej. Po kolonizacji Ameryki jako gatunek zawleczony rozprzestrzenił się na znacznej części kuli ziemskiej. Obecnie stwierdzono jego występowanie w Afryce (wyspa (Reunion), w Azji (Turcja, Kaukaz, Chiny, Korea, Indie), w Nowej Zelandii, w Ameryce Środkowej (Nikaragua, Panama), oraz w niemal całej Europie. Zwiększył także obszar swojego występowania w Ameryce Północnej o rejony, na których wcześniej nie występował (Kolumbia Brytyjska w Kanadzie, stany: Idaho, Oregon, Waszyngton, Kalifornia, Utah w USA) i nadal rozprzestrzenia się na pozostałych kontynentach świata[6]. W Polsce jest kenofitem i jest bardzo pospolity[7]. Występuje zarówno na niżu, jak i w niższych położeniach górskich[8].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Łodyga
Prosta, ulistniona, w górze gałęzista, o wysokości do 90 cm. Jest dość obficie ulistniona i rzadko, odstająco owłosiona[8].
Liście
Dolne są odwrotnie jajowate, lub eliptyczne, gruboząbkowane, o nasadzie klinowato zbiegającej w długi ogonek. Liście górne szeroko lancetowate lub lancetowate, drobno ząbkowane lub prawie całobrzegie[8].
Kwiaty
Kwiatostan złożony. Kwiaty zebrane w liczne koszyczki, te zaś z kolei w baldachokształtną wiechę. Koszyczki mają szerokość 15–20 mm i dołem zwężają się. Szczytowy koszyczek wyrasta niżej od pozostałych. Listki okrywy tworzą 2–3 szeregi, wszystkie są niemal tej samej długości, są ostro zakończone i nagie lub słabo owłosione. Brzeżne kwiaty języczkowe są czerwonoliliowe lub białe (rzadziej), tworzą dwa szeregi i wszystkie są kwiatami żeńskimi. Długość kwiatów języczkowych jest równa średnicy koszyczka. Wewnątrz koszyczka znajdują się żółte obupłciowe kwiaty rurkowe[8].
Owoc
Niełupka z puchem kielichowym. U kwiatów w zewnętrznym szeregu włoski puchu kielichowego wyrastają w jednym szeregu, u kwiatów z wewnętrznego szeregu w dwóch szeregach, przy czym włoski szeregu wewnętrznego są dużo dłuższe od włosków szeregu zewnętrznego)[8].

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Roślina dwuletnia lub bylina, hemikryptofit. Występuje w miejscach ruderalnych, na przydrożach, ugorach, w uprawach rolniczych jako chwast, a także w suchych murawach. Kwitnie od czerwca do października. Liczba chromosomów 2n = 26, 27, 36 (wyjątkowo 54)[7]. Jest owadopylna i wiatrosiewna.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).
  3. a b The Plant List [online] [dostęp 2012-06-21].
  4. Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
  5. Jakub Mowszowicz: Pospolite rośliny naczyniowe Polski. Wyd. czwarte. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 494. ISBN 83-01-00129-1.
  6. Germplasm Resources Information Network (GRIN) [online] [dostęp 2010-06-15].
  7. a b Lucjan Rutkowski, Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006, ISBN 83-01-14342-8.
  8. a b c d e Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.