Przysięga – Wikipedia, wolna encyklopedia

Przysięga – uroczysta wypowiedź o ustalonym uprzednio tekście (np. rota przysięgi). Złożenie przysięgi stanowi gwarancję przestrzegania umowy, dotrzymania zobowiązania, wywiązania się z powinności. Przysięga to również uroczystość złożenia przysięgi wojskowej.

Niekiedy niedotrzymanie przysięgi może pociągać za sobą konsekwencje honorowe np. utratę godności lub zaufania, bądź religijne, jeżeli przysięga obwarowana jest np. ekskomuniką.

Składanie przysięgi w Polsce

Złożenie przysięgi wojskowej wymagane jest od przyszłych żołnierzy, zaś policyjnej od przyszłych policjantów. W niektórych zawodach obowiązuje złożenie przysięgi w formie przyrzeczenia:

Przyrzeczenie Lekarskie wymagane jest od przyszłych lekarzy medycyny
Przyrzeczenie Lekarza Weterynarii wymagane jest od przyszłych lekarzy weterynarii.

Natomiast w harcerstwie obowiązuje Przyrzeczenie Harcerskie składane przy otrzymywaniu krzyża harcerskiego.

Ponadto, obejmując urząd lub funkcję, przysięgę składają m.in. Prezydent RP, Prezes Rady Ministrów i pozostali członkowie Rady Ministrów. Natomiast objęcie niektórych stanowisk wymaga złożenia ślubowania.

Przysięga policyjna

Przysięga policyjna zawarta jest w Ustawie o Policji:

Art. 27. Rota ślubowania

1. Przed podjęciem służby policjant składa ślubowanie według następującej roty: "Ja, obywatel Rzeczypospolitej Polskiej, świadom podejmowanych obowiązków policjanta, ślubuję: służyć wiernie Narodowi, chronić ustanowiony Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej porządek prawny, strzec bezpieczeństwa Państwa i jego obywateli, nawet z narażeniem życia. Wykonując powierzone mi zadania, ślubuję pilnie przestrzegać prawa, dochować wierności konstytucyjnym organom Rzeczypospolitej Polskiej, przestrzegać dyscypliny służbowej oraz wykonywać rozkazy i polecenia przełożonych. Ślubuję strzec tajemnic związanych ze służbą, honoru, godności i dobrego imienia służby oraz przestrzegać zasad etyki zawodowej."

Art. 58. Obowiązki policjanta

1. Policjant jest obowiązany dochować obowiązków wynikających z roty złożonego ślubowania.

2. Policjant obowiązany jest odmówić wykonania rozkazu lub polecenia przełożonego, a także polecenia prokuratora, organu administracji państwowej lub samorządu terytorialnego, jeśli wykonanie rozkazu lub polecenia łączyłoby się z popełnieniem przestępstwa.

3. O odmowie wykonania rozkazu lub polecenia, o których mowa w ust. 2, policjant powinien zameldować Komendantowi Głównemu Policji z pominięciem drogi służbowej.

W USA

Konstytucja USA (art. 2.1.8 i art. 6.3) osobie obejmującej urząd daje do wyboru złożenie przysięgi lub oświadczenia (ang. Oath or Affirmation).

Zobacz też

Bibliografia

Lidia Drabik (et al.): Słownik języka polskiego PWN. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996. ISBN 978-83-01-14627-6.