Pstrokonie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pstrokonie
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Powiat

zduńskowolski

Gmina

Zapolice

Strefa numeracyjna

43

Kod pocztowy

98-161[2]

Tablice rejestracyjne

EZD

SIMC

0721290

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pstrokonie”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Pstrokonie”
Położenie na mapie powiatu zduńskowolskiego
Mapa konturowa powiatu zduńskowolskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Pstrokonie”
Położenie na mapie gminy Zapolice
Mapa konturowa gminy Zapolice, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Pstrokonie”
Ziemia51°31′29″N 18°52′41″E/51,524722 18,878056[1]

Pstrokoniewieś w Polsce, położona w województwie łódzkim, w powiecie zduńskowolskim, w gminie Zapolice. Znajduje się w odległości 10 km na południe od Zduńskiej Woli w pobliżu ujścia Widawki do Warty.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

Integralne części wsi

[edytuj | edytuj kod]
Integralne części wsi Pstrokonie[3][4]
SIMC Nazwa Rodzaj
0721314 Zamoście część wsi

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W Pstrokoniach wykryto stanowiska archeologiczne z epoki mezolitu (środkowa epoka kamienia), kultury komornickiej i chojnicko-pieńkowskiej w postaci drobnych wyrobów krzemiennych używanych przez wyspecjalizowanych myśliwych, jak również duże cmentarzysko popielnicowe pokryte brukiem z okresu kultury łużyckiej. Stwierdzono tu także istnienie otwartej osady z tego okresu.

Pierwsza wzmianka z 1311, kiedy to Władysław Łokietek nadaje ją Wacławowi Liszowicowi. Z tej wsi wywodzą się znane na ziemi sieradzkiej dwa rody Pstrokońskich: herbu Poraj i h. Gąska. W XIX w. wieś należała do Walewskich, ostatnimi właścicielami (do 1939) byli Żółtowscy.

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]

Zachował się tu, w otoczeniu 4-hektarowego parku, eklektyczny pałacyk z XIX w., starannie odrestaurowany, obecnie wykupiony od gminy przez osobę prywatną. Jest to budynek piętrowy, dziewięcioosiowy, z dość ciekawym detalem architektonicznym (wzniesiony na rzucie prostokąta, z trójkondygnacyjną wieżą zachodnią), jest przykładem interesującej realizacji siedziby wiejskiej w tej części Sieradzkiego. Był tu też (obecnie nieistniejący) kopiec, na którym stał budynek drewniany. Była to najstarsza siedziba Pstrokońskich.

Przy drodze kapliczka murowana z rzeźbą św. Wawrzyńca z XIX w.

Według rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa[5] na listę zabytków wpisane są obiekty:

  • zespół dworski, XIX w.:
    • dwór, nr rej.: 307/5/82 z 28.08.1982
    • park, nr rej.: 423/A z 28.12.1998

Przyroda

[edytuj | edytuj kod]

W otaczającym dwór parku: platany, modrzewie, buki. Przy wjeździe do parku dwa dęby o obwodzie 500 i 350 cm.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 112673
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1048 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  3. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013–02–15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2014-03-09]. 
  4. TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  5. NID: Rejestr zabytków nieruchomych, województwo łódzkie. [dostęp 2008-09-19].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • A. Ruszkowski: Sieradz i okolice. Sieradz, 2000.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]