Puczniew – Wikipedia, wolna encyklopedia

Puczniew

wieś
Rzeka Ner w Puczniewie
Państwo	Polska
Województwo	łódzkie
Powiat	pabianicki
Gmina	Lutomiersk
Strefa numeracyjna	43
Kod pocztowy	95-083[2]
Tablice rejestracyjne	EPA
SIMC	0706088
Położenie na mapie Polski Puczniew
Położenie na mapie województwa łódzkiego Puczniew
Położenie na mapie powiatu pabianickiego Puczniew
Położenie na mapie gminy Lutomiersk Puczniew
51°47′02″N 19°05′00″E/51,783889 19,083333[1]
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Puczniew – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie pabianickim, w gminie Lutomiersk.

Miejscowość położona jest na Wysoczyźnie Łaskiej nad rzeką Ner.

Do 1954 roku istniała gmina Puczniew. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

Źródła pisane wymieniają wieś pod datą 1176 r. Kazimierz Sprawiedliwy nadał wieś cystersom z Sulejowa. Kazimierz, książę łęczycki pozwolił ulokować Puczniew na prawie średzkim i nadał wsi immunitet sądowy i gospodarczy, a mieszkańców obdarzył przywilejem 16 lat wolnizny (zwolnienia od podatków). Władysław Łokietek odnowił ten przywilej na prawie niemieckim.

Na lewym brzegu Neru, naprzeciw wsi, zlokalizowano grodzisko stożkowate.

Według rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa^[5] na listę zabytków wpisany jest obiekt:

• park, nr rej.: 7 z 20.08.1977

• Strona poświęcona wsi Puczniew i okolicy
• Puczniew, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 274 .