Równoważnik trotylowy – Wikipedia, wolna encyklopedia
Równoważnik trotylowy – masa trotylu, przy wybuchu której wydzieli się taka sama ilość energii, jak przy wybuchu danego ładunku. Jest podstawowym parametrem broni jądrowej, stosowany jednak także do określania siły innych zdarzeń, na przykład uderzeń meteorytów. Często nazywany jest mocą wybuchu.
Gram trotylu uwalnia przy wybuchu od 4100 do 4600 dżuli energii – przyjęto umownie, że jest to dokładnie 4184 J. Siła wybuchu jednej tony trotylu odpowiada więc umownie energii 4,184 gigadżula, czyli 109 kalorii (jednej gigakalorii).
Najczęściej równoważnik trotylowy wyrażany jest w kilotonach (1 kt = 10³ t = 1 Gg) lub megatonach (1 Mt = 106 t = 1 Tg). Używane są też gigatona (109 t, symbol Gt) i teratona (1012 t, symbol Tt)[1].
Siłę ładunku oblicza się najczęściej na podstawie prędkości rozchodzenia się fali uderzeniowej.
Przykładowe ładunki
[edytuj | edytuj kod]Moc Przykład 0,01 kt (10 t) Davy Crockett 15 kt Little Boy 20 kt Fat Man 1,2 Mt B83 9 Mt B53 10,4 Mt Ivy Mike 15 Mt Shrimp 58 Mt Car-bomba
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Donald Fenna: Jednostki miar Leksykon. Warszawa: Świat Książki, 2004, s. 124, 164, 165, 276. ISBN 83-7391-320-3.