Radovan Zagović – Wikipedia, wolna encyklopedia

Radovan Zagović

Радован Зоговић

Data i miejsce urodzenia	19 sierpnia 1907 Mašnica
Data i miejsce śmierci	4 stycznia 1986 Belgrad
Narodowość	czarnogórska
Dziedzina sztuki	literatura
Gatunek	poezja
Multimedia w Wikimedia Commons

Radovan Zagović (cyr. Радован Зоговић; ur. 19 sierpnia 1907 w Mašnicy, zm. 4 stycznia 1986 w Belgradzie) – czarnogórski poeta, krytyk literacki, tłumacz, polityk i nauczyciel^[1].

Pracował jako krytyk literacki i licealny nauczyciel. W trakcie II wojny światowej był członkiem antyfaszystowskiej partyzantki. Był kierownikiem wydziału propagandy Komunistycznej Partii Jugosławii. Redagował elementy komunistycznego programu i dogmatyczne polemiki. Był zwolennikiem stalinizmu, w związku z czym w 1949 roku po kryzysie jugosłowiańskim został pozbawiony wszystkich funkcji politycznych^[1].

W swej twórczości szczególną uwagę poświęcał kwestiom społecznym. W późniejszym okresie skupiał się na tematyce młodości, losu i upływu czasu. W 1968 roku opublikowano zbiór jego opowiadań Pejsaži i nešto se dešava. Przekładał także twórczość Władimira Majakowskiego i Maksima Gorkiego z języka rosyjskiego^[1].

(opracowano na podstawie materiału źródłowego^[1])

• Plameni golubovi (1937)
• Prkosne strofe (1947)
• Na poprištu (1948)
• Artikulisana riječ (1965)
• Pejsaži i nešto se dešava (1968)
• Noć i pola vijeka (1978)