Real-time Transport Protocol – Wikipedia, wolna encyklopedia

Real-time Transport Protocol (RTP) – protokół transmisji w czasie rzeczywistym. Pakiet protokołu RTP zawiera informację o typie przesyłanych danych, numer sekwencyjny oraz znacznik czasu. RTP nie gwarantuje jakości usługi (quality of service).

Protokół RTP najczęściej używa User Datagram Protocol (UDP) jako protokołu warstwy transportowej. Żeby zagwarantować QoS, RTP jest używany razem z innymi protokołami jak Real Time Streaming Protocol (RTSP), Session Initiation Protocol (SIP), H.323, Resource Reservation Protocol (RSVP), które służą do ustalenia połączenia, zanim dane będą mogły być przesłane za pomocą RTP.

RTP jest używane w telefonii internetowej (VoIP: Voice over IP) oraz w telekonferencjach.

Linki zewnętrzne

Audio-Video Transport Working Group i inni, RTP: A Transport Protocol for Real-Time Applications, RFC 1889, IETF, grudzień 1995, DOI: 10.17487/RFC1889, ISSN 2070-1721, OCLC 943595667 (ang.).

Warstwa aplikacji (liczby oznaczają numery portów)	BGP: 179 BOOTP: 67, 68 DHCP: 546, 547 DNS: 53 Finger: 79 FTP: 20, 21 Gopher: 70 HTTP: 80 HTTPS: 443 IMAP: 143 IRC: 194 NetBIOS: 137, 138, 139 NNTP: 119 NFS: 2049 NTP: 123 POP3: 110 RADIUS: 1812, 1813 RIP: 520 RTP: 5004, 5005 RTSP: 554 SNMP: 161, 162 SMTP: 25, 587 SSL/TLS SSH: 22 Telnet: 23 WHOIS: 43
Warstwa transportowa	TCP UDP
Warstwa Internetu	IP (IPv4, IPv6) ICMP ICMPv6 IGMP IPsec X.25
Warstwa dostępu do sieci	802.11 WiFi ADSL ATM CSLIP DSL Ethernet FDDI Fibre Channel Frame Relay HDLC ISDN PON PPP SLIP SNAP Token Ring