Receptory kannabinoidowe typu 2 – Wikipedia, wolna encyklopedia
Receptory kannabinoidowe typu 2 (CB2, CNR2) – kannabinoidowe receptory sprzężone z białkami G, kodowane przez gen zlokalizowany w chromosomie 1p36[1]. Ich obecność jest najdokładniej opisywana w komórkach i narządach związanych z układem immunologicznym[2]. Razem z receptorami CB1 są częścią układu endokannabinoidowego.
Budowa
[edytuj | edytuj kod]Każdy z receptorów tego typu składa się z pojedynczego łańcucha polipeptydowego z siedmioma hydrofobowymi domenami transbłonowymi TM I-TM VII, które przechodzą przez błonę komórkową.
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Początkowo uznawano, że receptory CB2 mają wyłącznie obwodowe umiejscowienie, co okazało się nieprawdą po wykryciu ich obecności także w ośrodkowym układzie nerwowym; w komórkach mikrogleju oraz neuronach[3].
Efekty
[edytuj | edytuj kod]Oddziaływanie ligandów na komórki układu odpornościowego przez receptory kannabinoidowe typu 2 wiąże się głównie z regulacją procesów odpowiedzi immunologicznej[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ K.H. Raitio i inni, Targeting the cannabinoid CB2 receptor: mutations, modeling and development of CB2 selective ligands, „Current Medicinal Chemistry”, 12 (10), 2005, s. 1217–1237, DOI: 10.2174/0929867053764617, PMID: 15892633 [dostęp 2021-03-18] (ang.).
- ↑ a b Rupal Pandey i inni, Endocannabinoids and immune regulation, „Pharmacological Research”, 60 (2), 2009, s. 85–92, DOI: 10.1016/j.phrs.2009.03.019, PMID: 19428268, PMCID: PMC3044336 [dostęp 2021-03-18] (ang.).
- ↑ Ivana Svízenská , Petr Dubový , Alexandra Sulcová , Cannabinoid receptors 1 and 2 (CB1 and CB2), their distribution, ligands and functional involvement in nervous system structures--a short review, „Pharmacology, Biochemistry, and Behavior”, 90 (4), 2008, s. 501–511, DOI: 10.1016/j.pbb.2008.05.010, PMID: 18584858 [dostęp 2021-03-18] (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Bogusława Pietrzak, Agnieszka Dunaj, Karolina Piątkowska. Rola układu kannabinoidowego w patogenezie oraz poszukiwaniu nowych możliwości farmakoterapii zespołu zależności alkoholowej. „Postepy Higieny i Medycyny Doświadczalnej”. 65, s. 606-615, 16 września 2011. Zakład Farmakodynamiki Uniwersytetu Medycznego w Łodzi..