French
DeutschResovia (piłka siatkowa) – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Pełna nazwa | Asseco Resovia Spółka Akcyjna | ||
|---|---|---|---|
| Przydomek | Sovia, Reska, Pasiaki | ||
| Maskotka | wilk | ||
| Barwy | biało-czerwone | ||
| Data założenia | |||
| Debiut w najwyższej lidze | 1969 | ||
| Liga | |||
| Państwo | |||
| Adres | ul. Podpromie 10, III piętro | ||
| Hala sportowa | Hala Podpromie | ||
| Prezes | |||
| Trener | |||
| Asystent trenera | |||
| |||
| Strona internetowa | |||
Resovia – polski męski klub siatkarski z siedzibą w Rzeszowie. Siedmiokrotny mistrz Polski, trzykrotny zdobywca Pucharu Polski oraz zdobywca Superpucharu Polski i Pucharu CEV.
Od 17 listopada 2004 klub działa jako spółka akcyjna utworzona przez AKS Resovia. Spółka zajmuje się zawodową sekcją siatkówki mężczyzn. Sponsorem tytularnym klubu jest Asseco Poland SA. Od sezonu 2006/2007 drużyna występuje w rozgrywkach pod nazwą Asseco Resovia, gdzie człon „Resovia” odnosi się do łacińskiej nazwy „Rzeszów” (podjęte uchwałą Rady Miasta Rzeszowa), a nie, jak uprzednio, do klubu CWKS Resovia, z którym umowa przestała obowiązywać.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Sekcję siatkówki założono w 1937. Momentem przełomowym dla siatkarzy był 1955, kiedy z okazji 50-lecia klubu rozpoczęto budowę hali ROSiR-u, która w późniejszych latach była świadkiem najwspanialszych sukcesów Resovii. W 1969 siatkarze grając w nowej hali, awansowali do 1 ligi.
Największe sukcesy przyszły w latach 70. „Mistrzowie podwójnej krótkiej”, jak popularnie nazywani byli siatkarze z Rzeszowa, największe triumfy odnieśli pod wodzą trenerów Jana Strzelczyka oraz Władysława Pałaszewskiego. Plon ich pracy to 4 złote medale mistrzostw Polski (1971, 1972, 1974, 1975), tytuł wicemistrzowski (1973), brąz mistrzostw Polski(1970) oraz udział w europejskich pucharach – II miejsce w Pucharze Europy w 1973 roku i III miejsce w Pucharze Zdobywców Pucharów w 1974 r. Największy sukces klubowe wicemistrzostwo świata w 1975. Trzon ówczesnej kadry tworzyli: Bronisław Bebel, Stanisław Gościniak, Marek Karbarz, Jan Such, Alojzy Świderek, Wiesław Radomski. Rzeszowianie odgrywali czołowe role w reprezentacji Polski oraz kadrze olimpijskiej (Bebel, Such, Gościniak i Karbarz). O sile podkarpackiego klubu świadczy fakt, że reprezentanci Polski siedzieli w Resovii na ławce rezerwowych.
W sezonie 2008/2009 Resovia po ponad 20 latach przerwy wróciła na podium mistrzostw Polski, zdobywając tytuł wicemistrzowski. W sezonie 2009/2010 Resovia zadebiutowała w rozgrywkach Ligi Mistrzów, w których dotarła do 1/6 finału. Z gry w Final Four Resovię wyeliminował zespół Trentino Volley, późniejszy zwycięzca zawodów.
W sezonie 2010/2011 Resovia dotarła do półfinału Pucharu Cev. Z gry w finale Resovię wyeliminował zespół Sisley Treviso, późniejszy triumfator zawodów. Resovia zakończyła sezon z brązowym medalem mistrzostw Polski. Po trzyletniej współpracy z klubem pożegnał się trener Ljubomir Travica, a jego następcą został dotychczasowy II trener – Andrzej Kowal[2].
W sezonie 2011/2012 Resovia dotarła do finału Pucharu CEV. Musiała jednak uznać wyższość zespołu Dinamo Moskwa, po przegraniu dwumeczu 0–2. Po 37 latach oczekiwania, w 2012 roku, drużyna Asseco Resovii zdobyła tytuł mistrza Polski, po pokonaniu w finale Skry Bełchatów w stosunku 3–1.
W sezonie 2012/2013 Resovia po raz drugi z rzędu zdobyła tytuł mistrza Polski, po zwycięstwie w finale z Zaksą Kędzierzyn-Koźle w stosunku 3-2.
W sezonie 2013/2014 Resovia zdobyła medal srebrny, po pokonaniu w półfinale Zaksy Kędzierzyn-Koźle i po porażce w finale ze Skrą Bełchatów.
W sezonie 2014/2015 Resovia po roku odzyskała mistrzostwo kraju, po zwycięstwie z Treflem Gdańsk w stosunku 3-0.
W sezonie 2015/2016 Resovia organizowała turniej finałowy Ligi Mistrzów w piłce siatkowej (2015/2016), który odbył się w Tauron Arenie Kraków.
Sezon 2016/2017 Asseco Resovia zakończyła bez żadnego sukcesu. W walce o Puchar Polski drużyna z Rzeszowa odpadła w ćwierćfinale przegrawszy z Lotosem Treflem Gdańsk. W Lidze Mistrzów z trzeciego miejsca w grupie awansowała do rozgrywek play-off, w których dwukrotnie uległa włoskiemu Azimutowi Modena. W sezonie zasadniczym Plus Ligi Resovia zajęła 2. miejsce. Jednak w rozgrywkach play-off poniosła same porażki. Najpierw w półfinale ze Skrą Bełchatów 0:3 i 2:3, w rzeszowskiej hali na Podpromiu, a następnie w meczu o brązowy medal z Jastrzębskim Węglem (1:3, i w Rzeszowie 2:3). Ostatecznie rywalizację o mistrzostwo Polski Asseco Resovia zakończyła na 4. miejscu, co stanowiło koniec ośmioletniej serii medalowej (2009-2016). Przed ostatnim przegranym meczu odejście ze stanowiska trenera ogłosił Andrzej Kowal.
Bilans sezon po sezonie
[edytuj | edytuj kod]| Sezon | Miejsce | Mecze | Z-P | Puchary |
|---|---|---|---|---|
| 1968/1969 | 1. | |||
| 1969/1970 |  3. | |||
| 1970/1971 |  1. | |||
| 1971/1972 | 1. | |||
| 1972/1973 |  2. |  2. miejsce w Pucharze Europy Mistrzów Klubowych | ||
| 1973/1974 | 1. | Finalista Pucharu Polski, 3. miejsce w Pucharze Zdobywców Pucharów | ||
| 1974/1975 | 1. |  Puchar Polski | ||
| 1975/1976 | 7. | 4. miejsce w Pucharze Europy Mistrzów Klubowych, 2. miejsce w KMŚ | ||
| 1976/1977 | 3. | |||
| 1977/1978 | 8. | |||
| 1978/1979 | 8. | |||
| 1979/1980 | 4. | |||
| 1980/1981 | 5. | |||
| 1981/1982 | 4. | |||
| 1982/1983 | 8. | Puchar Polski | ||
| 1983/1984 | 6. | |||
| 1984/1985 | 4. | |||
| 1985/1986 | 6. | Finalista Pucharu Polski | ||
| 1986/1987 | 3. | Puchar Polski | ||
| 1987/1988 | 3. | |||
| 1988/1989 | 6. | 3. miejsce w Pucharze Polski | ||
| 1989/1990 | 8. | |||
| 1990/1991 | 8. | |||
| 1991/1992 | ||||
| 1992/1993 | ||||
| 1993/1994 | ||||
| 1994/1995 | ||||
| 1995/1996 | ||||
| 1996/1997 | ||||
| 1997/1998 | ||||
| 1998/1999 | ||||
| 1999/2000 | ||||
| 2000/2001 | ||||
| 2001/2002 | ||||
| 2002/2003 | ||||
| 2003/2004 | 1. | 28 | 20-8 | |
| 2004/2005 | 7. | 26 | 9-17 | |
| 2005/2006 | 7. | 28 | 12-16 | |
| 2006/2007 | 5. | 27 | 13-14 | |
| 2007/2008 | 5. | 29 | 16-13 | 4. miejsce w Pucharze Challenge |
| 2008/2009 | 2. | 28 | 19-9 | |
| 2009/2010 | 3. | 31 | 19-12 |  Finalista Pucharu Polski |
| 2010/2011 | 3. | 35 | 24-11 | |
| 2011/2012 | 1. | 29 | 22-7 | 2. miejsce w Pucharze CEV |
| 2012/2013 | 1. | 32 | 21-11 | Finalista Pucharu Polski |
| 2013/2014 | 2. | 33 | 24-9 | |
| 2014/2015 | 1. | 34 | 30-4 | 2. miejsce w Lidze Mistrzów, Finalista Pucharu Polski |
| 2015/2016 | 2. | 29 | 18-11 | 4. miejsce w Lidze Mistrzów |
| 2016/2017 | 4. | 34 | 25-9 | |
| 2017/2018 | 6. | 36 | 21-15 | |
| 2018/2019 | 7. | 26 | 13-13 | |
| 2019/2020 | 13. | 24 | 7-17 | |
| 2020/2021 | 5. | 30 | 19-11 | |
| 2021/2022 | 5. | 30 | 15-15 | |
| 2022/2023 | 3. | 41 | 30-11 | |
| 2023/2024 | 4. | 36 | 24-12 |  1. miejsce w Pucharze CEV |
Poziom rozgrywek:
najwyższy ogólnokrajowy
drugi
trzeci
Sukcesy
[edytuj | edytuj kod]
1. miejsce (7x): 1971, 1972, 1974, 1975, 2012, 2013, 2015
2. miejsce (4x): 1973, 2009, 2014, 2016
3. miejsce (7x): 1970, 1977, 1987, 1988, 2010, 2011, 2023[3]
- 1. miejsce (3x): 1975, 1983, 1987
- 2. miejsce (5x): 1974, 1986, 2010, 2013, 2015
- 3. miejsce (1x): 1989
Puchar Europy Mistrzów Klubowych / Liga Mistrzów:
Puchar Zdobywców Pucharów / Puchar CEV:
Zawodnicy
[edytuj | edytuj kod]
Szkoleniowcy
[edytuj | edytuj kod]Kadra
[edytuj | edytuj kod]Sezon 2024/2025[5]
[edytuj | edytuj kod]- Pierwszy trener:
Tuomas Sammelvuo - Asystent trenera:
Olieg Achrem - Asystent trenera:
Alfredo Martilotti
| Nr | Imię i nazwisko | Data ur. | Wzrost | Pozycja |
|---|---|---|---|---|
| 1 |  Patryk Niemiec | 1997 | 202 | środkowy |
| 2 | Dawid Woch | 1997 | 200 | środkowy |
| 4 | Krzysztof Rejno | 1993 | 203 | środkowy |
| 5 | Jakub Bucki | 1988 | 197 | atakujący |
| 6 | Karol Kłos (kapitan) | 1989 | 201 | środkowy |
| 8 | Adrian Staszewski | 1990 | 196 | przyjmujący |
| 9 |  Stéphen Boyer | 1996 | 196 | atakujący |
| 10 | Bartosz Bednorz | 1994 | 201 | przyjmujący |
| 11 |  Lukáš Vašina | 1999 | 197 | przyjmujący |
| 13 | Michał Potera | 1988 | 183 | libero |
| 15 | Łukasz Kozub | 1997 | 186 | rozgrywający |
| 16 | Paweł Zatorski | 1990 | 184 | libero |
| 18 |  Klemen Čebulj | 1992 | 202 | przyjmujący |
| 20 | Gregor Ropret | 1989 | 192 | rozgrywający |
| 25 | Cezary Sapiński | 1994 | 203 | środkowy |
Trenerzy
[edytuj | edytuj kod]| Nazwisko | Okres | |
|---|---|---|
| Jan Such | 2003 | 3 grudnia 2007 |
| Andrzej Kowal | 3 grudnia 2007 | 2008 |
 Ljubomir Travica | 2008 | 20 kwietnia 2011 |
| Andrzej Kowal | 20 kwietnia 2011 | 23 kwietnia 2017 |
 Roberto Serniotti | maj 2017 | 3 grudnia 2017 |
| Andrzej Kowal | 4 grudnia 2017 | 28 października 2018 |
 Gheorghe Crețu | 28 października 2018 | 6 kwietnia 2019 |
| Piotr Gruszka | 9 maja 2019 | 30 stycznia 2020 |
| Wojciech Serafin | 30 stycznia 2020 | 11 lutego 2020 |
| Emanuele Zanini | 11 lutego 2020 | 5 kwietnia 2020 |
| Alberto Giuliani | 5 kwietnia 2020 | 28 grudnia 2021 |
 Marcelo Méndez | 28 grudnia 2021 | 12 maja 2022 |
| Giampaolo Medei | 7 czerwca 2022 | 2024 |
 Tuomas Sammelvuo[6] | 25 czerwca 2024 | |
Występy w europejskich pucharach
[edytuj | edytuj kod]Obcokrajowcy w zespole
[edytuj | edytuj kod]
Klub kibica
[edytuj | edytuj kod]
Stowarzyszenie nosi nazwę Stowarzyszenie Sympatyków Piłki Siatkowej Resovia w Rzeszowie (w skrócie SSPS Resovia), którego siedzibą jest miasto Rzeszów. Działa na podstawie ustawy Prawo o stowarzyszeniach.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Głos Rzeszowski w Podkarpackiej Bibliotece Cyfrowej – w latach 1905–1909 nie ma żadnej wzmianki o tym klubie.
- ↑ Ljubo dziękujemy! Andrzej Kowal I trenerem Asseco Resovii.. assecoresovia.pl. [dostęp 2011-04-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-30)]. (pol.).
- ↑ PL: Resovia ze zwycięstwem i brązowym medalem na koniec sezonu. siatka.org. (pol.).
- ↑ Druga europejska korona zdobyta! Asseco Resovia z Pucharem CEV. siatka.org. (pol.).
- ↑ SKŁAD DRUŻYNY. plusliga.pl. (pol.).
- ↑ Doniesienia potwierdzone – Fin trenerem Resovii!. siatka.org. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Krzysztof Mecner: 80 lat polskiej siatkówki. Olsztyn: Hakus, 2001. ISBN 83-86926-08-2. (pol.).
- Marcin Kalita, Paweł Wołosik, Kamil Drąg, Kamil Składowski: Polska siatkówka. Ringier Axel Springer Polska. ISBN 978-83-7813-410-7.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]