Roba – Wikipedia, wolna encyklopedia

Roba (fr. robe) – suknia, noszona we Francji już w XV wieku. Jej krój charakteryzował się podwyższonym stanem, trójkątnym dekoltem, długimi, obcisłymi rękawami i trenem. W języku polskim terminu zaczęto używać w drugiej połowie XVIII wieku na określenie strojnej sukni. Nazwę roba stosowano też w odniesieniu do ubioru męskiego, noszonego we Francji w XV wieku. Roba męska miała bufiaste długie rękawy, a całość układała się w wypukłe fałdy.

• poloneska

• Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Monika Bielska-Łach, Anna Manteuffel-Szarota: Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007. ISBN 978-83-01-12365-9. Brak numerów stron w książce