Roberto Tucci – Wikipedia, wolna encyklopedia

Roberto Tucci

Kardynał prezbiter
In fide et charitate W wierze i miłości
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	19 kwietnia 1921 Neapol
Data i miejsce śmierci	14 kwietnia 2015 Rzym
Miejsce pochówku	Campo Verano
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	jezuici
Prezbiterat	24 sierpnia 1950
Kreacja kardynalska	21 lutego 2001 Jan Paweł II
Kościół tytularny	S. Ignazio di Loyola a Campo Marzio
Multimedia w Wikimedia Commons

Roberto Tucci SJ (ur. 19 kwietnia 1921 w Neapolu, zm. 14 kwietnia 2015 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, jezuita, dziennikarz i organizator pielgrzymek papieskich, kardynał.

W wieku 15 lat wstąpił do zakonu jezuitów (SI, październik 1936) i kształcił się w nowicjacie w Vico Equense koło Neapolu, potem w zakonnych domach nauki w Gallarate i Neapolu (obronił doktorat z filozofii). Stopnie naukowe z teologii uzyskiwał na Uniwersytecie Katolickim w Louvain (Belgia, licencjat) i na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie (doktorat). Święcenia kapłańskie przyjął 24 sierpnia 1950. Przez pewien czas wykładał na Wydziale Teologicznym San Luigi w Neapolu. Kierował pismami katolickimi „Digest religioso” (później pod nazwą „Rassegna di Teologia”) i „La Civiltà Cattolica”. Wszedł w skład komisji przygotowawczej ds. apostolatu świeckich przy Soborze Watykańskim II, był ekspertem Soboru, podczas trzech ostatnich sesji prowadził codzienne konferencje prasowe dla dziennikarzy akredytowanych przy Biurze Prasowym Watykanu; brał także udział w pracach komisji posoborowej ds. apostolatu świeckich (aż do ukonstytuowania się instytucji Consilium de Laicis).

W latach 1965–1989 był radcą Papieskiej Rady ds. Komunikacji Społecznej, w ramach tej funkcji uczestniczył w redagowaniu instrukcji duszpasterskiej Communio et progressio (1971). Od 1973 pracował w Radiu Watykańskim, m.in. na stanowisku dyrektora generalnego (do 1985) oraz prezydenta Komitetu Zarządzającego Radia; w latach 1973–1989 był także radcą Sekretariatu ds. Jedności Chrześcijan. Był członkiem redakcji czołowego pisma teologicznego „Concilium”.

Pełnił wiele funkcji zakonnych. Brał udział w Generalnych Kongregacjach zakonu oraz był radcą ds. ekumenizmu przełożonego generalnego (1970–1975), a także sekretarzem generalnym włoskiej prowincji jezuickiej (1967–1969).

Organizował pielgrzymki zagraniczne papieża Jana Pawła II; do 2001 towarzyszył we wszystkich pielgrzymkach poza Włochy (poza wizytami we Francji w 1980 i Austrii w 1983). Był wiceprezydentem Włoskiej Unii Prasy Katolickiej, laureatem nagrody Amerykańskiego Stowarzyszenia Prasy Katolickiej za najlepszy artykuł promujący ideę ekumenizmu (1968), doktorem honoris causa Uniwersytetu Notre Dame, kawalerem Legii Honorowej. Brał udział w obradach sesji Światowego Synodu Biskupów w Watykanie jako członek Centrum Prasowego, w 1968 był gościem IV sesji Światowej Rady Kościołów w Uppsali.

21 lutego 2001 Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej, nadając diakonię Sant'Ignazio di Loyola a Campo Marzio. Ze względu na podeszły wiek ojciec Tucci został zwolniony z obowiązku przyjęcia sakry biskupiej, a kilka miesięcy później ukończył 80 lat i utracił prawo udziału w konklawe.

21 lutego 2011 został promowany do rangi kardynała prezbitera. Zmarł w Rzymie w wieku 94 lat^[1].

• sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy
• Catholic-hierarchy.org