Rogowo (powiat białogardzki) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Rogowo
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Powiat

białogardzki

Gmina

Białogard

Wysokość

36 m n.p.m.

Liczba ludności (2007)

335

Strefa numeracyjna

94

Kod pocztowy

78-200[2]

Tablice rejestracyjne

ZBI

SIMC

0303143

Położenie na mapie gminy wiejskiej Białogard
Mapa konturowa gminy wiejskiej Białogard, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Rogowo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Rogowo”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Rogowo”
Położenie na mapie powiatu białogardzkiego
Mapa konturowa powiatu białogardzkiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Rogowo”
Ziemia53°58′05″N 16°01′06″E/53,968056 16,018333[1]

Rogowo (niem. Roggow) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Białogard. W latach 1975–1998 wieś należała do województwa koszalińskiego. W roku 2007 wieś liczyła 335 mieszkańców.

Geografia

[edytuj | edytuj kod]

Wieś leży ok. 8 km na południe od Białogardu, przy drodze z Dębczyna do Byszyna, przy trasie byłej linii wąskotorowej BiałogardŚwielino. Wieś wielodrożnicowa ze zwartą zabudową w centrum. Teren wokół wsi zajęty jest przez pola uprawne i łąki położone w widłach rzeki Parsęty i Mogilicy.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W VIII wieku nastąpił rozrost białogardzkiego skupiska osadniczego. Powstało około jedenaście nowych osad, szczególnie dynamicznie rozwinęło się osadnictwo nad Mogilicą o czym świadczyć może osada w Rogowie położona na skraju terasy nadzalewowej w dorzeczu dolnej Mogilicy. Rozwój polegał na tym, iż w rolnictwie zaczął sobie torować drogę system stałej uprawy roli na tych terenach. Wraz z jego upowszechnieniem popularyzował się wysiew żyta, jęczmienia co potwierdzają znaleziska pochodzące z osady. Wysoki poziom gospodarki rolnej potwierdzają znaleziska sierpów żelaznych, kamiennych żaren obrotowych i pieców chlebowych. Z rozwojem form uprawy roli rozwijał się chów zwierząt, zwłaszcza bydła rogatego co mogło mieć wpływ na ustanowienie nazwy osady Rogowo. Rozwój gospodarki folwarczno-pańszczyźnianej zapoczątkowanej w pierwszej ćwierci XVI wieku spowodował gwałtowne pogorszenie sytuacji prawnej ludności wiejskiej. Rozwój ten w poważnej części dokonywał się kosztem gruntów chłopskich czego dowodem może być odebranie od każdego gospodarstwa chłopskiego we wsi Rogowo i Byszyno pół włóki i przyłączenia do istniejącego już majątku w Rogowie. Wynika to z supliki chłopów ww. dwóch wsi z roku 1624. Wyrazem trudnej sytuacji gospodarczej wsi był ostry spór o pastwiska pomiędzy Rogowem i Żytelkowem w tamtym okresie, powodował on interwencję biskupa Erazma von Manteuffla, któremu z trudem udało się pogodzić zwaśnione strony. Na przełomie XV – XVI wieku ostatni książęta z dynastii zachodniopomorskiej powołali do życia domeny (Amt). Domeny były własnością książąt wśród 18 domen na Pomorzu Zachodnim znajdowała się domena białogardzka (Amt Belgard). W 1782 roku w skład tej domeny wchodziło jedenaście wsi, w tym Rogowo. W 1867 r. powstała szkoła w dwóch budynkach. W roku 1939 miejscowość zamieszkuje 721 osób. Po wojnie wieś była i jest wsią rolników indywidualnych. W latach 1946–1954 oraz w latach 1973–1976 miejscowość była siedzibą gminy Rogowo[3].

Zabytki i ciekawe miejsca

[edytuj | edytuj kod]

Na północ od wsi leży nieczynny cmentarz ewangelicki o pow. 1,90 ha.

Cmentarzysko ciałopalne z późnego okresu lateńskiego i wczesnego okresu rzymskiego I wiek p.n.e. – II wiek zlokalizowane na terenie wyniesienia morenowego, około 800 m na południowy wschód od skraju zabudowań wsi Rogowo bezpośrednio na wschód od szosy Rogowo – Byszyno około 900 m na zachód od rzeki Parsęty.

Stodoły o konstrukcji ramowej (zagroda nr 8, nr 42, nr 55).

Kapliczka marmurowa postawiona przez mieszkańców Rogowa w podzięce za powrót w 1945 roku tych ziem do Polski.

Przyroda

[edytuj | edytuj kod]

We wsi na łąkach można spotkać rosnące storczyki, zawilce żółte, błotniaka stawowego, czaplę siwą.

Turystyka

[edytuj | edytuj kod]

Przez Rogowo wiodą dwa lokalne szlaki turystyczne:

  • Szlakiem najstarszych śladów osadnictwa na Ziemi Białogardzkiej – rowerowy
  • Szlak wschodni wokół Białogardu – rowerowo-pieszy.

Gospodarka

[edytuj | edytuj kod]

W Rogowie znajduje się jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej.

Transport

[edytuj | edytuj kod]

W miejscowości jest przystanek komunikacji autobusowej.

Osoby urodzone w Rogowie

[edytuj | edytuj kod]

Kultura i sport

[edytuj | edytuj kod]

We wsi jest Szkoła podstawowa im. Jana Brzechwy, filia Gminnej Biblioteki Publicznej w Stanominie z czytelnią internetową, świetlica wiejska oraz dwa boiska sportowe.

Ludowy Zespół Sportowy we wsi to „Wiking” Rogowo, należący do Gminnego Zrzeszenia LZS.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 115906
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1094 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. „Starostwo Powiatowe”. Białogard. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Plan Rozwoju Lokalnego Gminy Białogard na lata 2005-2013, Białogard, UG, 2005