Zagórze (powiat białogardzki) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zagórze
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Powiat

białogardzki

Gmina

Białogard

Wysokość

43 m n.p.m.

Liczba ludności (2007)

136

Strefa numeracyjna

94

Kod pocztowy

78-217[2]

Tablice rejestracyjne

ZBI

SIMC

0302860

Położenie na mapie gminy wiejskiej Białogard
Mapa konturowa gminy wiejskiej Białogard, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Zagórze”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Zagórze”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Zagórze”
Położenie na mapie powiatu białogardzkiego
Mapa konturowa powiatu białogardzkiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Zagórze”
Ziemia53°58′10″N 15°50′28″E/53,969444 15,841111[1]

Zagórze (niem. Sager) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Białogard. W latach 1975–1998 wieś należała do województwa koszalińskiego. W roku 2007 wieś liczyła 136 mieszkańców.

Geografia

[edytuj | edytuj kod]

Wieś leży ok. 11 km na południowy zachód od Białogardu, przy trasie byłej linii wąskotorowej BiałogardLepino.

Toponimika nazwy

[edytuj | edytuj kod]

Nazwa wsi ma pochodzenie najprawdopodobniej ze słowiańskiego i oznacza położenie miejscowości – za górą.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Stare lenno rodziny von Podelwils, w XVII wieku dzierżawione przez rodzinę von Platen. Od 1844 r. majątek był własnością Jana Ferdynanda Ramthum, właściciela Zasp Małych. Jako dziedzic Zagórza wymieniony jest członek rodu von Gaudcker. W 1867 r. wybudowano szkołę, miejscowość liczy 208 mieszkańców. W roku 1939 liczba mieszkańców spadła do 177. W 1928 roku majątek należał do Marii von Holtzendorff, właścicielki Podwilcza i Rychowa. Po II wojnie światowej majątek upaństwowiono.

Zabytki i ciekawe miejsca

[edytuj | edytuj kod]

We wsi znajduje się park dworski o pow. 2,00 ha, założony w XIX wieku, drzewostan tworzą głównie buki i dęby. W runie zawilec gajowy i bluszcz pospolity.

Dwór zwrócony jest fasadą na południe. Jest to murowany budynek z ok. poł. XIX wieku, z krótkim późniejszym skrzydłem od północy (zapewne pierwotnie były dwa skrzydła). W wyniku remontu przeprowadzonego w latach 70. XX wieku utracił większość detali architektonicznych.

500 m od Zagórza przy drodze do Nasutowa spotkać można nieczynny ewangelicki cmentarz o pow. 0,16 ha, w runie z bluszczem i konwalią majową.

Turystyka

[edytuj | edytuj kod]

Przez miejscowość przebiega lokalny, nieoznaczony, rowerowo-pieszy szlak turystyczny Szlak torami byłej kolejki wąskotorowej.

Transport

[edytuj | edytuj kod]

W miejscowości znajduje się przystanek komunikacji autobusowej[3].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 156026
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1592 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. „Starostwo Powiatowe”. Białogard. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Plan Rozwoju Lokalnego Gminy Białogard na lata 2005-2013, Białogard, UG, 2005
  • Andrzej Świrko, Pałace, dwory i zamki w dorzeczu Parsęty, POT, 2005, ISBN 83-7263-900-0.