Roland Joffé – Wikipedia, wolna encyklopedia

Roland Joffé

Roland Joffé podczas 5. Międzynarodowego Festiwalu Kina Niezależnego Off Plus Camera w Krakowie, 2012
Data i miejsce urodzenia	17 listopada 1945 Londyn
Zawód	reżyser, scenarzysta, producent
Lata aktywności	od 1960

Roland Joffé (ur. 17 listopada 1945 w Londynie) – angielsko-francuski reżyser filmowy i telewizyjny, producent. Był dwukrotnie nominowany do Oscara za najlepszą reżyserię, za obrazy Pola śmierci oraz Misja.

Joffé urodził się w Londynie. Jest wnukiem rzeźbiarza Jacoba Epsteina^[1]. Ukończył dwie niezależne szkoły: Lycée Français Charles de Gaulle(inne języki) w Londynie oraz Carmel College(inne języki) w Wallingford. Swoją oficjalną edukację zakończył na University of Manchester.

Karierę filmową zaczynał od pracy w telewizji. W kinie debiutował dzięki producentowi Davidowi Puttnamowi, z którym razem stworzyli Pola śmierci, film opowiadający o przyjaźni dwóch dziennikarzy na tle ogarniętej wojną domową Kambodży. Sam Waterston wcielił się w postać Sydneya Schanberga(inne języki), debiutujący na dużym ekranie lekarz Haing S. Ngor odegrał rolę Ditha Prana, zaś John Malkovich wykreował postać Ala Rockoffa(inne języki). Obraz okazał się wielkim sukcesem, zdobywając trzy Oscary i osiem nagród BAFTA, zaś sam Joffé był nominowany do obu wyróżnień za reżyserię^[2].

Dwa lata później Joffé wyreżyserował Misję, również wyprodukowaną przez Puttnama; dramat historyczny rozgrywający się na terenach dzisiejszego Paragwaju, oparty na autentycznych wydarzeniach z XVIII wieku. Osady Indian Guarani, w których siedzibę mają jezuickie misje (tzw. redukcje paragwajskie), mają zostać przekazane Hiszpanom i Portugalczykom, co spotyka się z oporem części duchowieństwa. W głównych rolach wystąpili Jeremy Irons i Robert De Niro. Film zdobył szereg nagród, w tym Złotą Palmę na 39. MFF w Cannes, a także przyniósł Joffemu kolejne nominacje do Oscara i BAFTA^[3].

Późniejsze dzieła Joffé nie cieszyły się już takim uznaniem krytyki i publiczności. W 1989 wyreżyserował film Projekt Manhattan z Paulem Newmanem. W 1995 na ekrany kin weszła Szkarłatna litera, w której wystąpili Demi Moore, Gary Oldman, Robert Duvall oraz Edward Hardwicke, zaś w 2000 Vatel z Gérardem Depardieu, Umą Thurman i Timem Rothem. W 2011 premierę miał film Gdy budzą się demony.

W kwietniu 2012 reżyser był gościem piątej edycji krakowskiego festiwalu Off Plus Camera^[4]. Pokazano cztery filmy reżysera: Pola śmierci, Misję, Vatel oraz Gdy budzą się demony. Sam Joffé kilkakrotnie uczestniczył w spotkaniach z publicznością, pozostawił odcisk dłoni w Krakowskiej Alei Filmowej, a także od prezydenta Jacka Majchrowskiego odebrał klucze do bramy miasta.

W latach 1971–1980 był żonaty z brytyjską aktorką Jane Lapotaire(inne języki). Ich synem jest reżyser Rowan Joffé(inne języki) (ur. 1972). Z aktorką Cherie Lunghi ma córkę Nathalie Lunghi(inne języki) (ur. 1986)^[1].

• 1984: Pola śmierci (The Killing Fields)
• 1986: Misja (The Mission)
• 1989: Projekt Manhattan (Fat Man and Little Boy)
• 1992: Miasto radości (City of Joy)
• 1995: Szkarłatna litera (The Scarlet Letter)
• 1999: Żegnaj, kochanku(inne języki) (Goodbye, Lover)
• 2000: Vatel
• 2007: Sadysta (Captivity)
• 2008: Ty i ja(inne języki) (You and I)
• 2011: Gdy budzą się demony (There Be Dragons)
• 2013: The Lovers
• 2017: Pojednanie(inne języki) (The Forgiven)

• Roland Joffé w bazie IMDb (ang.)
• Roland Joffé w bazie Notable Names Database (ang.)