Rozum – Wikipedia, wolna encyklopedia

Francisco de Goya, Gdy rozum śpi, budzą się demony

Rozum – zdolność do operowania pojęciami abstrakcyjnymi lub zdolność analitycznego myślenia i wyciągania wniosków z przetworzonych danych. Używanie zdobytych doświadczeń do radzenia sobie w sytuacjach życiowych.

Rozum poruszany jest przez wolę, która dostarcza danych, na których podstawie człowiek może podjąć decyzję. Rozum, który ukierunkowuje wolę znajduje się zarazem pod jej wpływem. Zarówno rozum jak i wola mają charakter uniwersalny, zawierający się nawzajem. Rozum nie rozumie, jeśli wola nie poruszy go do działania, np. ktoś zaczyna się pasjonować książką, kiedy ją przeczyta, a przeczyta ją, jeśli zainteresuje go jej treść[1].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jutta Burggraf Antropologiczne podstawy medycyny: antropologia chrześcijańska w Etyka w medycynie. Ujęcie interdyscyplinarne - red. Miguel Angel Monge, wyd. Medipage, Warszawa 2012, s. 41-41 ISBN 978-83-61104-65-0