Rudolf Hermann Lotze – Wikipedia, wolna encyklopedia

Rudolf Hermann Lotze (ur. 21 maja 1817 w Budziszynie, zm. 1 lipca 1881 w Berlinie^[1]) – niemiecki logik i filozof.

Uważany za czołowego niemieckiego metafizyka po Georgu Heglu. Autor m.in.:

• Metaphysik (1841)
• Logik (1843)
• Medizinische Psychologie oder Physiologie der Seele (1852)
• Mikrokosmus. Ideen zur Naturge8chichte und Geschichte der Menschheit (1854)
• Geschichte der Aesthetik in Deutschland (München, 1868)
• System der Philosophie

Logika Rudolfa Hermanna Lotzego miała istotny wpływ na poglądy filozofów medycyny, utożsamianych ze „starszą” polską szkołą filozofii medycyny^[2].

• Wincenty Lutosławski (1889), „Metafizyka współczesna”, [w:] Biblioteka Warszawska (marzec i maj 1889), tom 1, s. 353-372; tom 2, s. 218-240; drukowany też pod tytułem „Metafizyka Lotzego”, w Moskwie z datą napisania 25 marca 1889.
• Polska szkoła filozofii medycyny. Przedstawiciele i wybrane teksty źródłowe, pod redakcją Michała Musielaka i Jana Zamojskiego, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Medycznego im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu, Poznań 2010.

• Rudolf Hermann Lotze – publikacje w bibliotece Polona
• DavidD. Sullivan DavidD., Hermann Lotze, [w:] Stanford Encyclopedia of Philosophy, CSLI, Stanford University, 18 września 2014, ISSN 1095-5054 [dostęp 2017-12-31]  (ang.).
• Lotze, Rudolph Hermann (1817–81) (ang.), Routledge Encyclopedia of Philosophy, rep.routledge.com [dostęp 2023-05-10].