Rura na Łopiankach – Wikipedia, wolna encyklopedia
Plan jaskini | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Położenie | |
Właściciel | |
Długość | 4 m |
Deniwelacja | 0 |
Wysokość otworów | 264 m n.p.m. |
Ekspozycja otworów | ku NW |
Kod | J.GT-03.18 |
Położenie na mapie gminy Liszki | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego | |
Położenie na mapie powiatu krakowskiego | |
50°04′15″N 19°42′16″E/50,070833 19,704444 | |
Strona internetowa |
Rura na Łopiankach – jaskinia w dolnej części wąwozu Półrzeczki, na północ od wsi Mników[1]. Pod względem geograficznym znajduje się na Garbie Tenczyńskim, na południowym skraju Wyżyny Krakowsko- Częstochowskiej[2].
Opis obiektu
[edytuj | edytuj kod]Jaskinia znajduje się w orograficznie lewych zboczach wąwozu, w odległości 13 m na południe od dobrze widocznego otworu Jaskini na Łopiankach. Otwór znajduje się w północno-zachodniej ścianie skały sąsiadującej ze skałą Jaskini na Łopiankach. Położony jest na wysokości 3 m od podstawy skały, wyjście do niego nie nastręcza jednak większych trudności. Okrągły otwór ma średnicę około 1 m. Za otworem w głąb skały prowadzi stopniowo zwężająca się rura, a w pobliżu wylotu w jej dnie jest rynna denna[1].
Jaskinia powstała w skałach wapiennych pochodzących z jury późnej. Nacieki ubogie, złożone z wyschniętych grzybków jaskiniowych i miejscami występujących warstw mleka wapiennego. Namulisko gliniaste, cienkie. Początkowy odcinek jaskini jest jasny i na jej ścianach przy otworze wejściowym rosną glony. Końcowy odcinek jest wilgotny, i mimo niedużej długości ciemny. Ze zwierząt obserwowano pajęczaki[1].
Jaskinia znana była od dawna, w literaturze nie była jednak wzmiankowana. Jej dokumentację i plan opracował A. Górny w grudniu 1999 roku[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Mariusz Szelerewicz , Andrzej Górny , Rura na Łopiankach, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2019-12-24] .
- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa, Wyd. Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2