Ruszków (województwo świętokrzyskie) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ruszków
wieś
Ilustracja
Kościół w Ruszkowie
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

opatowski

Gmina

Sadowie

Liczba ludności (2020)

188[2]

Strefa numeracyjna

15

Kod pocztowy

27-580[3]

Tablice rejestracyjne

TOP

SIMC

0806358[4]

Położenie na mapie gminy Sadowie
Mapa konturowa gminy Sadowie, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Ruszków”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Ruszków”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Ruszków”
Położenie na mapie powiatu opatowskiego
Mapa konturowa powiatu opatowskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Ruszków”
Ziemia50°51′30″N 21°21′00″E/50,858333 21,350000[1]

Ruszkówwieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie opatowskim, w gminie Sadowie[5][4].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.

Przez wieś przechodzi szlak rowerowy czerwony czerwony szlak rowerowy do Opatowa.

Części wsi

[edytuj | edytuj kod]
Integralne części wsi Ruszków[5][4]
SIMC Nazwa Rodzaj
0806364 Ruszków Poduchowny część wsi
0806387 Zagaje część wsi

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Kościół przed 1907

Fundatorem pierwszego kościoła z 1313 r. był Bartłomiej Rokosz. Był to kościół filialny parafii Wszechświęte. W drugiej poł. XV w. nowy drewniany kościół ufundował w Ruszkowie Zawisza z Oleśnicy herbu Dębno, podsędek sandomierski i krewny biskupa Zbigniewa Oleśnickiego. Zawisza za pozwoleniem biskupstwa krakowskiego oraz probostwa Wszechświętych uposażył tu parafię.

Wieś oddawała w tym czasie dziesięcinę snopową i konopną o wartości 10 grzywien prebendzie szewieńskiej w Kielcach. W Ruszkowie było 3 zagrodników bez roli oraz folwark rycerski, z którego dziesięcinę snopową oddawano plebanowi w Ruszkowie.

Według rejestru poborowego z 1578 r. w Ruszkowie było 6 osadników na 3 łanach, 6 zagrodników z rolą, kowal, 2 rzemieślników i 8 biednych.

W 1798 r. hrabia Jacek Małachowski ufundował tu nowy murowany kościół. Według spisu z 1827 r. w Ruszkowie było 21 domów i 111 mieszkańców.

W Ruszkowie urodził się Władysław Zwiejski – dowódca Batalionów Chłopskich w powiecie opatowskim ps. Jaruga.

W Ruszkowie w 1945 r. urodził się syn Wladyslawa Zwiejskiego i Marii Miroslawy Zwiejskiej z d. Chadaj, Jan Bartlomiej Zwiejski[6] profesor architektury Uniwersytetu Laval w Kanadzie w latach 1988-2018.

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]
  • Kościół pw. św. Stanisława Biskupa z 1798, ufundowany przez hrabiego Jacka Małachowskiego; świątynia wybudowana została obok starszego, drewnianego kościoła z 1409 roku, rozebranego w 1821.
Kościół oraz dzwonnica z przełomu XVIII/XIX w. zostały wpisane do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.565/1-2 z 11.03.1957 i z 15.04.1967)[7].
  • Cmentarz parafialny z nagrobkami z XIX w. (nr rej.: A.566 z 13.06.1988)[7]. Pośród nich znajduje się nagrobek powstańca styczniowego ks. Tomasza Kotkowskiego.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 118667
  2. Raport o stanie gminy w roku 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 13-14 [dostęp 2022-04-14]
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1101 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b c GUS. Rejestr TERYT
  5. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. Biografia J.B Zwiejskiego w języku francuskim
  7. a b Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 40 [dostęp 2015-12-14].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, „Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich”, Warszawa 1880

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]