Ryżniak – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ryżniak
Oryzomys
S.F. Baird, 1857[1]
Ilustracja
Ryżniak błotny (O. palustris)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

chomikowate

Podrodzina

bawełniaki

Plemię

Oryzomyini

Rodzaj

ryżniak

Typ nomenklatoryczny

Mus palustris Harlan, 1837

Synonimy
Gatunki

11 gatunków (w tym 3 wymarłe) – zobacz opis w tekście

Zasięg występowania
Mapa występowania
Występowanie gatunków z rodzaju Oryzomys:

Ryżniak[4] (Oryzomys) – rodzaj ssaków z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).

Rozmieszczenie geograficzne

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce[5][6][7][8].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 94–152 mm, długość ogona 100–173 mm, długość ucha 13–18 mm, długość tylnej stopy 24–40 mm; masa ciała 40–82 g[6][9].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj (w randze podrodzaju w obrębie Hesperomys) zdefiniował w 1857 roku amerykański ornitolog i ichtiolog Spencer Fullerton Baird w rozdziale poświęconym ssakom, opublikowanym w raporcie sporządzonym na zlecenie Departamentu Wojny Stanów Zjednoczonych[1]. Gatunkiem typowym jest (oznaczenie monotypowe) ryżniak błotny (O. palustris).

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Oryzomys: gr. ορυζα oruza ‘ryż’; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[10].
  • Micronectomys: gr. μικρος mikros ‘mały’; rodzaj Nectomys W. Peters, 1860 (pływaczek)[2]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Nectomys dimidiatus Thomas, 1905.

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące żyjące współcześnie i wymarłe po 1500 roku gatunki[11][9][5]:

Grafika Gatunek Autor i rok opisu Nazwa zwyczajowa[4] Podgatunki[6][5][9][8] Rozmieszczenie geograficzne[6][5][9][8] Podstawowe wymiary[6][9][c] Status
IUCN[12]
Oryzomys nelsoni Merriam, 1898 ryżniak wyspowy gatunek monotypowy endemit Meksyku (znany tylko z wyspy Marie Madre u wybrzeży Nayarit) DC: 12,2–15,3 cm[13]
DO: 16–19,1 cm[13]
MC: brak danych[13]
 EX 
Oryzomys antillarum O. Thomas, 1898 ryżniak jamajski gatunek monotypowy endemit Jamajki (Wielkie Antyle) DC: 12–13,2 cm[14]
DO: 10,8–13 cm[14]
MC: brak danych[14]
 EX 
Oryzomys palustris (Harlan, 1837) ryżniak błotny 5 podgatunków endemit Stanów Zjednoczonych (od południowego Illinois i południowego New Jersey do Florydy (wraz z dolną częścią Florida Keys)); zakres wysokości: 0–1000 m n.p.m. DC: 13,1–13,4 cm
DO: 12,1–14,3 cm
MC: 45–80 g
 LC 
Oryzomys texensis J.A. Allen, 1894 gatunek monotypowy Stany Zjednoczone (południowo-wschodni Kansas i południowe Missouri, na południe do wschodniego Teksasu i zachodniego Missisipi) i Meksyk (północno-wschodni Tamaulipas) DC: 12–14,6 cm
DO: 10–14 cm
MC: 40–74 g
 NE 
Oryzomys couesi (Alston, 1877) ryżniak moczarowy gatunek monotypowy Stany Zjednoczone (skrajnie południowy Teksas), Meksyk do środkowej Panamy; zapisy z północno-zachodniej Kolumbii; zakres wysokości: 0–2000 m n.p.m. DC: 9,1–14,4 cm
DO: 10,2–16 cm
MC: 43–82 g
 LC 
Oryzomys mexicanus J.A. Allen, 1897 gatunek monotypowy tropikalne przybrzeżne równiny Meksyku (od Sonory), Gwatemali i Salwadoru[15] DC: 11,8–16,3 cm[16]
DO: 14,2–18,1 cm[16]
MC: brak danych[16]
 NE 
Oryzomys fulgens O. Thomas, 1893 gatunek monotypowy endemit Meksyku (ograniczony do Doliny Meksyku); zakres wysokości: poniżej 2000 m n.p.m.[17] DC: około 12,3 cm[16]
DO: około 13,9 cm[16]
MC: brak danych[16]
 NE 
Oryzomys peninsulae O. Thomas, 1897 ryżniak półwyspowy gatunek monotypowy endemit Meksyku (południowa Kalifornia Dolna Południowa)[18] DC: 11,3–15,2 cm[13]
DO: 11,4–15,6 cm[13]
MC: brak danych[13]
 NE [d]
Oryzomys albiventer Merriam, 1901 ryżniak białobrzuchy gatunek monotypowy endemit Meksyku (Meseta de Anáhuac (środkowe i wschodnie Jalisco, południowe Guanajuato i północne Michoacán); zakres wysokości: 1200–1800 m n.p.m. DC: 11,6–14,2 cm
DO: 12,9–17,3 cm
MC: brak danych
 NE 
Oryzomys dimidiatus (O. Thomas, 1905) ryżniak błyszczący gatunek monotypowy endemit Nikaragui (znany tylko z obszaru rzeki Escondido (w pobliży El Ramy)) DC: 11,8–12,5 cm
DO: 11–11,5 cm
MC: około 46 g
 NE 
Oryzomys gorgasi Hershkovitz, 1971 ryżniak namorzynowy gatunek monotypowy znany tylko z dwóch miejsc w przybrzeżnej północno-zachodniej Kolumbii i północno-zachodniej Wenezueli; być może szeroko rozpowszechniony DC: 9,4–15,2 cm
DO: 11,6–13,8 cm
MC: brak danych
 EN 

Kategorie IUCN:  LC gatunek najmniejszej troski,  EN gatunek zagrożony,  EX gatunek wymarły;  NE gatunki niepoddane jeszcze ocenie.

  1. Nomen nudum.
  2. Niepoprawna późniejsza pisownia Oryzomys S.F. Baird, 1857.
  3. DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała
  4. Takson prawdopodobnie wymarły[19].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b S.F. Baird: Mammals. W: United States. War Department: Reports of explorations and surveys, to ascertain the most practicable and economical route for a railroad from the Mississippi River to the Pacific Ocean. Made under the direction of the secretary of war, in 1853-1857. T. 8. Cz. 1: General report upon the zoology of the several Pacific Railroad routes. Washington: A.O.P. Nicholson, Printer, 1857, s. 458. (ang.).
  2. a b P. Hershkovitz. Mammals of Northern Colombia, Preliminary Report No. 3: Water Rats (Genus Nectomys), with Supplemental Notes on Related Forms. „Proceedings of the United States National Museum”. 98, s. 55, 1948. (ang.). 
  3. E.H. Lindsay: Cricetidae. W: C.M. Janis, G.F. Gunnell & M.D. Uhen (redaktorzy): Evolution of Tertiary Mammals of North America. Cz. 2: Small Mammals, Xenarthrans, and Marine Mammals. Cambridge: Cambridge University Press, 2007, s. 473. ISBN 978-0-511-54143-8. (ang.).
  4. a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 252–253. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  5. a b c d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 406. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  6. a b c d e U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 451–452. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
  7. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Oryzomys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-01].
  8. a b c Appendix I. Extinct species. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 701. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  9. a b c d e Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 259–260. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  10. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 485, 1904. (ang.). 
  11. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-07]. (ang.).
  12. Taxonomy: Oryzomys – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2024-09-16]. (ang.).
  13. a b c d e f Carleton i Arroyo-Cabrales 2009 ↓, s. 102.
  14. a b c C.E. Ray, The Oryzomyine Rodents of the Antillean Subregion, [w:] Praca doktorska, Harvard University, 1962, tabela 3 (ang.).
  15. González-Ruiz i in. 2024 ↓, s. 231.
  16. a b c d e f González-Ruiz i in. 2024 ↓, s. 238.
  17. González-Ruiz i in. 2024 ↓, s. 236.
  18. Carleton i Arroyo-Cabrales 2009 ↓, s. 115.
  19. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Oryzomys peninsulae O. Thomas, 1897. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-07]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]