Rzęsorek mniejszy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Rzęsorek mniejszy
Neomys milleri
Mottaz, 1907
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

owadożery

Rodzina

ryjówkowate

Rodzaj

rzęsorek

Gatunek

rzęsorek mniejszy

Rzęsorek mniejszy[1][2] (Neomys milleri) – gatunek ssaka z rodziny ryjówkowatych (Soricidae).

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Występuje w Europie i Azji Zachodniej. W Polsce występuje na Podkarpaciu, w Pieninach, Sudetach oraz w Puszczy Białowieskiej i na Pojezierzu Pomorskim.

Wygląd

[edytuj | edytuj kod]

Ubarwienie grzbietu ciemne, spodnia część ciała biała, na nogach i ogonie szczeciniaste włosy. U samic występuje pięć par sutków.

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Jego ślina zawiera jad. Żyje nad wodami, samotnie. Żywi się wodnymi ślimakami, mięczakami, owadami i drobnymi kręgowcami. Aktywny w dzień i w nocy.

Rzęsorek mniejszy jest jedynym znanym żywicielem roztoczy z rodzaju Apodemodex[3][4] oraz nużeńca Demodex neomydis[5][4]. Występują one w mieszkach włosowych gospodarza[3][5].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Wyróżniano dwa podgatunki rzęsorka mniejszego[6] anomalus i milleri jednak badania genetyczne wykazują, że są to dwa odrębne gatunki[6][7][8].

Ochrona

[edytuj | edytuj kod]

Rzęsorek mniejszy w Polsce znajduje się pod ochroną[9]. Jako gatunek rzadki został umieszczony w Polskiej czerwonej księdze zwierząt ze statusem LC – najmniejszej troski[10].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Nazwa polska za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 72. ISBN 978-83-88147-15-9.
  2. K. Kowalski (redaktor naukowy), A. Krzanowski, H. Kubiak, G. Rzebik-Kowalska, L. Sych: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 323, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0637-8.
  3. a b V. Bukva. Apodemodex cornutus gen. n. et sp. n. (Acari: Demodecidae): New genus and new species of the hair follicle mite from the Mediterranean water shrew, Neomys anomalus (Insectivora: Soricidae). „Folia Parasitologica (Praha)”. 43, s. 312-316, 1996. 
  4. a b Joanna N. Izdebska, Leszek Rolbiecki. The biodiversity of demodecid mites (Acariformes: Prostigmata), specific parasites of mammals with a global checklist and a new finding for Demodex sciurinus. „Diversity”. 12, s. 261-299, 2020. DOI: 10.3390/d12070261. 
  5. a b V. Bukva. Demodex neomydis sp. n. (Acari: Demodecidae) from the hair follicles of the Mediterranean water shrew, Neomys anomalus (Insectivora: Soricidae). „Folia Parasitologica (Praha)”. 42 (4), s. 299-306, 1995. 
  6. a b Javier Igea, Pere Aymerich, Anna A. Bannikova, Joaquim Gosálbez i inni. Multilocus species trees and species delimitation in a temporal context: Application to the water shrews of the genus Neomys. „BMC Evolutionary Biology”. 15 (209), 2015. DOI: 10.1186/s12862-015-0485-z. [dostęp 2020-12-03]. (ang.). 
  7. Mammal Diversity Database. (2020). Mammal Diversity Database (Version 1.2) [Data set]. Zenodo.. 2020. [dostęp 2020-12-03]. (ang.). doi=10.5281/zenodo.4139818
  8. C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 44. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  9. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz. U. z 2016 r., poz. 2183). [dostęp 2017-01-16]..
  10. Zbigniew Głowaciński: Polska czerwona księga zwierząt. Kręgowce. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2001.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]