Rzeżucha łąkowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Rzeżucha łąkowa

Systematyka[1][2]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	różopodobne
Rząd	kapustowce
Rodzina	kapustowate
Rodzaj	rzeżucha
Gatunek	rzeżucha łąkowa
Nazwa systematyczna
Cardamine pratensis L. Sp.Pl. 656. 1753
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Rzeżucha łąkowa (Cardamine pratensis L.) – gatunek roślin zielnych z rodziny kapustowatych. Występuje w Europie, Ameryce Północnej, Azji i na Azorach (tutaj jako gatunek zawleczony)^[3]. W Polsce jest pospolity na całym obszarze^[4].

Łodyga

Wzniesiona, pełna o długości 15–50 cm^[5]. Cała roślina jest odstająco owłosiona i posiada charakterystyczny smak.

Liście

Liście odziomkowe tworzą różyczkę. Są pierzastosieczne o okrągłych listkach, przy czym szczytowy listek jest większy od pozostałych. Liście łodygowe złożone z wydłużonych, lancetowatych listków.

Kwiaty

Białe lub fioletowe, wyrastające na szypułach o długości 2-4 mm i zebrane w luźne grono na szczycie łodygi. Kwiat zbudowany jest z 4 zielonych działek kielicha i 4 jajowatych płatków korony, pojedynczego słupka z wydłużoną zalążnią i krótką szyjką oraz 6 czterosilnych pręcików. Kwitnie od marca do kwietnia, roślina miododajna. Miodniki znajdują się u nasady krótszych pręcików, a nektar zbiera się na dnie kwiatowym. Brak specjalnych przystosowań przeciwdziałających samozapyleniu, w rezultacie część kwiatów ulega zapyleniu krzyżowemu, a część samozapyleniu (też przy pomocy owadów).

Owoce

Długie, równowąskie łuszczyny o długości do 25 mm, z dzióbkiem o długości do 1 mm.

Hemikryptofit. Siedlisko: wilgotne łąki, rowy, zarośla. W niektórych miejscach występuje tak masowo, że w okresie kwitnienia łąki przybierają liliowy kolor. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Cl. Molinio-Arrhenatheretea^[6]. Jest jedną z rzadkich roślin, które rozmnażają się wegetatywnie przez liście. Mianowicie jesienią przylegające do ziemi liście tworzą ukorzeniające się pączki przybyszowe^[7]. Często można na niej spotkać przypominającą ślinę wydzielinę larw owada skoczka pienika (z rodziny pienikowatych).

Tworzy mieszańce z rzeżuchą gorzką i rz. leśną^[4].

• Roślina lecznicza:
  • Surowiec zielarski: obfituje w witaminę C, żelazo i sole mineralne, zawiera witaminy A, B, PP, K, E oraz duże ilości siarki (zapach zawdzięcza glikozydowi izosiarkocyjanowemu);
  • Działanie: silnie moczopędne, ważne źródło łatwo przyswajalnego jodu, usuwa toksyny, obniża poziom cukru we krwi, zawarty w niej chrom wspomaga prawidłową pracę trzustki, poprawia trawienie, zapobiega otyłości, dezynfekuje jamę ustną i drogi moczowe.
• Kosmetyka – wybiela przebarwienia.