Sławomir Steinborn – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sławomir Steinborn (ur. 1975 w Więcborku)^[2] – polski prawnik, dr hab. nauk prawnych, profesor uczelni i kierownik Katedry Prawa Karnego Procesowego i Kryminalistyki Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego^[1].

W 1999 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Gdańskim^[1], natomiast w dniu 7 czerwca 2004 r. obronił pracę doktorską Formalne porozumienie stron jako czynnik kształtujący wyrok sądu w polskim procesie karnym, 18 czerwca 2012 r. habilitował się na podstawie pracy zatytułowanej Prawomocność części orzeczenia w procesie karnym^[1]. Otrzymał nominację profesorską^[1]. Został zatrudniony na stanowisku profesora nadzwyczajnego w Katedrze Prawa Karnego Procesowego i Kryminalistyki na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego^[1]. Piastuje stanowisko profesora uczelni Katedry Prawa Karnego Procesowego i Kryminalistyki Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego, oraz członka zarządu Societas Humboldtiana Polonorum^[1]. W latach 2012–2016 członek Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego. Wykładowca Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury w Krakowie^[3]. Był kierownikiem w Katedrze Prawa Karnego Procesowego i Kryminalistyki na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego^[1]. Autor ponad 100 publikacji z zakresu prawa karnego procesowego, europejskiego prawa karnego i prawa konstytucyjnego^[4].