Sabiowate – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sabiowate
Ilustracja
Meliosma dilleniifolia
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

srebrnikopodobne

Rząd

srebrnikowce

Rodzina

sabiowate

Nazwa systematyczna
Sabiaceae Blume
Mus. Bot. 1: 368. 1851[3]
Zasięg
Mapa zasięgu

Sabiowate (Sabiaceae) – rodzina roślin okrytonasiennych zaliczana do srebrnikowców (Proteales)[2]. Obejmuje trzy rodzaje ze 140 gatunkami[2]. Jej przedstawiciele to zimozielone (z wyjątkiem dwóch gatunków) drzewa, krzewy i pnącza występujące w Azji południowo-wschodniej (od Himalajów po Wyspy Salomona) oraz w tropikalnej strefie obu Ameryk[4][5].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Zimozielone (tylko dwa gatunki z rodzaju Meliosma zrzucają liście) drzewa, krzewy i pnącza. Sabia japonica wykształca na pędach krótkie ciernie[6].
Liście
Skrętoległe, pojedyncze lub nieparzysto pierzasto złożone (czasem zredukowane do listka szczytowego i pozornie pojedyncze)[5][6]. Blaszki liści skórzaste i całobrzegie, czasem piłkowane[6], często z czerwonymi gruczołkami[5], charakterystycznie użyłkowanewiązki przewodzące przy brzegu blaszki liściowej biegną łukiem i łączą się wzajemnie.
Kwiaty
Promieniste w rodzaju Sabia, grzbieciste u dwóch pozostałych[4]. Drobne, zebrane w wiechy, rzadziej w grona lub pojedyncze, wyrastające w kątach liści lub na szczytach pędów[6]. Mają okwiat zróżnicowany na kielich (trzy lub pięć działek wolnych lub zrośniętych u nasady) i koronę (trzy do pięciu wolnych płatków)[6]. Listki okwiatu i pręciki naprzeciwległe. Z 5 pręcików wszystkie płodne lub tylko dwa płodne, pozostałe wykształcone jako prątniczki[5]. Zalążnia górna dwu- lub trójkomorowa[5].
Owoce
Spłaszczone i wyraźnie skrzywione pestkowce, u Sabia czasem rozłupnia z dwoma pestkowcami[6].

Systematyka i pochodzenie

[edytuj | edytuj kod]

Rośliny zaliczane współcześnie do sabiowatych zostały po raz pierwszy sklasyfikowane przez Stefana Endlichera w 1840. Wyodrębnił on rodzaj Meliosma w randze monotypowej rodziny Meliosmaceae. W 1849 Jules Planchon włączył do tej rodziny rodzaje Sabia i Ophiocaryon. W tym samym czasie Carl Blume zaliczył rodzaj Sabia do rodziny Sabiaceae, do której zaliczone zostały rodzaje Meliosma i Ophiocaryon w 1862. Mimo że nazwa Meliosmaceae miała pierwszeństwo, w kolejnych klasyfikacjach utrzymywała się diagnoza Sabiaceae i w końcu ona została zaakceptowana, podczas gdy odrzucono koncepcję Endlichera. Jedynie w systemach wyróżniających liczne rodziny (np. system Takhtajana z 1997 i Reveala z 2008) opisywane są odrębnie rodzina Meliosmaceae z Meliosma i Sabiaceae z pozostałymi dwoma rodzajami[7][8].

Bardzo różnie sytuowano sabiowate w systemie roślin okrytonasiennych. W XIX wieku zaliczane były zwykle do mydleńcowców (Sapindales). W 1855 William Hooker i Thomas Thomson umieścili tę rodzinę wśród pierwotnych dwuliściennych w obrębie jaskrowców (Ranunculales)[7]. Tam też zaliczana była w systemie Cronquista (1981). Armen Tachtadżian w swoim systemie jeszcze z 2009 umieszczał rodzinę w monotypowym rzędzie Sabiales w podklasie różowych Rosidae (aczkolwiek przyznając, że to rozwiązanie prowizoryczne)[4]. Kolejne analizy, zwłaszcza z użyciem metod molekularnych, upewniły taksonomów o trafności włączania Sabiaceae do najstarszych linii rozwojowych dwuliściennych właściwych (eudicots)[7]. W kolejnych systemach APG rodzina miała niejasną pozycję (incertae sedis) i była umieszczana obok rzędów srebrnikowców, trochodendronowców i bukszpanowców. W 2007 roku badania molekularne wykluczyły w zasadzie bezpośrednie związki filogenetyczne Sabiaceae z trochodendronowcami i bukszpanowcami. Ostatecznie rodzina sabiowatych została włączona do srebrnikowców (Proteales) w systemie APG IV z 2016[2][9].

W obrębie rodziny rodzaj Sabia jest siostrzany względem Meliosma i Ophioocaryon[10].

Na podstawie zegara molekularnego rodzina wyewoluowała ok. 120 milionów lat temu[5]. Skamieniałości rodzajów Sabia i Meliosma znane są z mezozoiku z Europy Środkowej. Wymarłe rodzaje tu klasyfikowane datowane na mezozoik znajdowane są także w Japonii, a już na kenozoik z Europy i Ameryki Północnej[6].

Pozycja systematyczna rodziny według APweb (aktualizowany system APG IV z 2016)

Rodzina wskazywana jest jako klad bazalny w obrębie srebrnikowców[2][9]:

srebrnikowce

sabiowate Sabiaceae




lotosowate Nelumbonaceae





srebrnikowate Proteaceae



platanowate Platanaceae






Wykaz rodzajów[2][11]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2021-02-28] (ang.).
  2. a b c d e f Peter F. Stevens, Proteales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-02-18] (ang.).
  3. James L. Reveal: Indices Nominum Supragenericorum Plantarum Vascularium – S. [w:] Alphabetical Listing by Genera of Validly Published Suprageneric Names [on-line]. University of Maryland. [dostęp 2011-03-30]. (ang.).
  4. a b c Armen Takhtajan: Flowering Plants. 978-1-4020-9608-2: Springer, 2009, s. 366.
  5. a b c d e f Maarten J. M. Christenhusz, Michael F. Fay, Mark W. Chase: Plants of the World: An Illustrated Encyclopedia of Vascular Plants. Richmond, Chicago: Kew Publishing, The University of Chicago Press, 2017, s. 222-223. ISBN 978-1842466346.
  6. a b c d e f g Jan Thomas Johansson: Sabiaceae. [w:] The Phylogeny of Angiosperms [on-line]. [dostęp 2021-08-28].
  7. a b c Livia Wanntorp, Louis P. Ronse De Craene. Flower development of Meliosma (Sabiaceae): evidence for multiple origins of pentamery in the eudicots. „American Journal of Botany”. 94, s. 1828-1836, 2007. 
  8. Reveal J. L.: Classification of extant Vascular Plant Families – An expanded family scheme. 2007. [dostęp 2009-05-12]. (ang.).
  9. a b The Angiosperm Phylogeny Group. An update of the Angiosperm Phylogeny Group classification for the orders and families of flowering plants: APG IV. „Botanical Journal of the Linnean Society”. 181, 1, s. 1–20, 2016. DOI: 10.1111/boj.12385. 
  10. Jose Daniel Zúñiga. Phylogenetics of Sabiaceae with Emphasis on Meliosma Based on Nuclear and Chloroplast Data. „Systematic Botany”. 40, 3, s. 761-775, 2015. DOI: 10.1600/036364415X689221. 
  11. Genera of Sabiaceae. [w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN) [on-line]. United States Department of Agriculture. [dostęp 2013-10-20].