Saga o Egilu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Saga o Egilu (isl. Egils saga) – spisana na początku XII wieku saga, która opiewa życie najsłynniejszego skalda skandynawskiego Egilla Skallagrímssona, wikinga pochodzącego ze szlachetnego rodu, który przeniósł się z Norwegii do Islandii. Egill był wnukiem Ulfa Kweldulfa i synem Skalla-Grimie. W sagę zostały wplecione poematy Egilla Wykupienie głowy, Pieśń o Arinbjörnie i Utrata synów. Za najbardziej prawdopodobnego autora sagi uważany jest Snorri Sturluson^[1].

• Saga o Egilu, przekład A. Załuska-Strömberg, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 1974