Sandro Cuomo – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sandro Cuomo
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 października 1962
Neapol

Wzrost

185 cm

Informacje klubowe
Klub

GS Fiamme Oro

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Włochy
Igrzyska olimpijskie
złoto Atlanta 1996 szermierka
(szpada druż.)
brąz Los Angeles 1984 szermierka
(szpada druż.)
Mistrzostwa świata
złoto Denver 1989 szpada druż.
złoto Lyon 1990 szpada druż.
złoto Essen 1993 szpada druż.
srebro Denver 1989 szpada ind.
srebro Barcelona 1985 szpada druż.
brąz Wiedeń 1983 szpada druż.
brąz Sofia 1986 szpada druż.
brąz Haga 1995 szpada ind.
brąz Kapsztad 1997 szpada druż.

Sandro Cuomo (ur. 21 października 1962 w Neapolu[1]) – włoski szermierz, szpadzista, zawodnik GS Fiamme Oro, dwukrotny medalista olimpijski i wielokrotny medalista mistrzostw świata.

Na igrzyskach olimpijskich w Los Angeles w 1984 roku reprezentacja Włoch w składzie: Stefano Bellone, Sandro Cuomo, Cosimo Ferro, Roberto Manzi i Angelo Mazzoni zdobyła drużynowo brązowy medal. W zawodach indywidualnych zajął czternaste miejsce. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach olimpijskich w Seulu był czwarty w zawodach drużynowych i indywidualnych, przegrywając walkę o indywidualny medal z Andriejem Szuwałowem z ZSRR 8:10[2]. Następnie zajął 5. miejsce drużynowo i 26. indywidualnie podczas igrzysk olimpijskich w Barcelonie w 1992 roku. Brał również udział w igrzyskach olimpijskich w Atlancie w 1996 roku, wspólnie z Angelo Mazzonim i Maurizio Randazzo zwyciężając w rywalizacji drużynowej. Indywidualnie zajął piątą pozycję.

Podczas mistrzostw świata w Wiedniu w 1983 roku wspólnie z Mazzonim, Manzim i Bellone zdobył brązowy medal w zawodach drużynowych. W konkurencji tej Włosi z Cuomo w składzie zdobywali następnie złote medale na mistrzostwach świata w Denver (1989), mistrzostwach świata w Lyonie (1990) i mistrzostwach świata w Essen (1993), srebrny na mistrzostwach świata w Barcelonie (1985) oraz brązowe podczas mistrzostw świata w Sofii (1986) i mistrzostw świata w Kapsztadzie (1997). Ponadto na mistrzostwach świata w Denver w 1989 roku zdobył srebrny medal w rywalizacji indywidualnej, przegrywając w finale z Hiszpanem Manuelem Pereirą. Sześć lat później, podczas mistrzostw świata w Hadze zajął indywidualnie trzecie miejsce, plasując się za dwoma Francuzami: Érikiem Sreckim i Robertem Leroux.

Zdobył również złoty medal drużynowo na mistrzostwach Europy w Bolzano w 1999 roku[3].

Był także mistrzem Włoch.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. sports-reference.com. [dostęp 2011-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-17)].
  2. Olympedia - Épée, Individual, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-08-17]. (ang.).
  3. sport-komplett.de: Fechten - Europameisterschaften (Herren - Degen) (niem.)

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]