Savo Millini – Wikipedia, wolna encyklopedia
Kardynał prezbiter | ||
| ||
Kraj działania | ||
---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 4 lipca 1644 | |
Data i miejsce śmierci | 10 lutego 1701 | |
Miejsce pochówku | ||
Arcybiskup ad personam Orvieto | ||
Okres sprawowania | 1681–1694 | |
Wyznanie | ||
Kościół | ||
Diakonat | 31 marca 1668 | |
Prezbiterat | 18 listopada 1668 | |
Sakra biskupia | 28 czerwca 1675 | |
Kreacja kardynalska | 1 września 1681 | |
Kościół tytularny | Santa Maria del Popolo |
Data konsekracji | 28 czerwca 1675 | ||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | nieznany | ||||||||||||||||||||
|
Savo Millini (ur. 4 lipca 1644 w Rzymie, zm. 10 lutego 1701 tamże) – włoski kardynał.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 4 lipca 1644 roku w Rzymie, jako syn Maria Milliniego i Ginevry di Neri Capponi[1]. Studiował na La Sapienzy, gdzie uzyskał doktorat utroque iure[1]. 31 marca 1668 roku przyjął święcenia diakonatu, a 18 listopada – prezbiteratu[1]. 17 czerwca 1675 roku został wybrany tytularnym arcybiskupem Cezarei, a jedenaście dni później przyjął sakrę[2]. Jednocześnie został nuncjuszem w Hiszpanii i asystentem Tronu Papieskiego[1]. 1 września 1681 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santa Maria del Popolo[2] W tym samym roku został arcybiskupem ad personam Orvieto, a cztery lata później zrezygnował z nuncjatury[2]. W 1694 roku został przeniesiony do diecezji Nepi i Sutri[2]. Zmarł 10 lutego 1701 roku w Rzymie[1].