Beskid Morawsko-Śląski |
| ||||
---|---|---|---|---|---|
Beskid Śląski |
| ||||
Beskid Mały | |||||
Beskid Żywiecki |
| ||||
Beskid Makowski | |||||
Beskid Wyspowy | |||||
Gorce | |||||
Beskid Sądecki | |||||
Beskid Niski | |||||
Bieszczady |
Schronisko PTTK „Pod Tułem” – Wikipedia, wolna encyklopedia
Restauracja Pod Tułem (2012) | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Pasmo | |
Wysokość | 474 m n.p.m. |
Data otwarcia | 1931 |
Właściciel | Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze (w przeszłości) |
Położenie na mapie Beskidu Śląskiego | |
Położenie na mapie województwa śląskiego | |
49°42′26,8″N 18°44′11,1″E/49,707444 18,736417 | |
Strona internetowa |
Schronisko PTTK „Pod Tułem” – dawne górskie schronisko turystyczne Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego w Beskidzie Śląskim, położone na północ od szczytu Tułu, w rzeczywistości na północno-zachodnim stoku wzgórza Zagoj, na wysokości 474 m n.p.m.[1] Obecnie restauracja z salą bankietową i pokojami noclegowymi.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Budynek wzniósł w latach 1930–1931[2] niemiecki kupiec Krisch z Cieszyna, jako prywatną willę[2]. Mieszkał w niej do 1945 roku (w czasie wojny odbywały się w nim m.in. zgromadzenia Hitlerjugend)[2]. Przejęty po II wojnie światowej przez państwo obiekt został w 1946 przekazany cieszyńskiemu Oddziałowi Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, który zorganizował w nim stację turystyczną[2]. Początkowo czynna była okresowo, a później już przez cały rok[2].
Po remoncie w latach 1968–1969[2] Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze uruchomiło tu schronisko turystyczne z 32 miejscami noclegowymi. Powstały wówczas nowe urządzenia sanitarne, nowe ujęcie wody pitnej, instalacja kanalizacyjna oraz pralnia. Dobudowano także salę jadalną i taras.
W 2006 obiekt został sprzedany przez PTTK. Gruntownie wyremontowany i rozbudowany, funkcjonuje jako restauracja z pokojami gościnnymi.
Szlaki turystyczne
[edytuj | edytuj kod]- z Goleszowa – 1 godz.15, z powrotem 1 godz.,
- z Czantorii Wielkiej – 1.45, w drugą stronę - 2.30 godz.,
- z Ustronia przez Małą Czantorię – znaki żółte, a potem czarne - 3 godz.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tomasz Biesik: Schroniska górskie dawniej i dziś. Beskid Mały i Beskid Śląski. Bielsko-Biała: Wyd. „Logos” Agnieszka Korzec-Biesik, 2013, s. 203–209. ISBN 978-83-925599-3-1.
- Mirosław Barański: Beskid Śląski. Pasmo Stożka i Czantorii. Przewodnik turystyczny. Warszawa: PTTK Wydawnictwo „Kraj”, 1996. ISBN 83-7005-370-X.