Schronisko na Starorobociańskiej Równi – Wikipedia, wolna encyklopedia
Państwo | |
---|---|
Pasmo | |
Data otwarcia | 1938 |
Data zamknięcia | 7 grudnia 1946 |
Właściciel | Stanisław Karpiel |
Położenie na mapie Tatr ![]() | |
Położenie na mapie Karpat ![]() | |
![]() |
Schronisko na Starorobociańskiej Równi – nieistniejące, prywatne schronisko turystyczne znajdujące się w Tatrach Zachodnich na Starorobociańskiej Równi w Dolinie Starorobociańskiej. Zostało wybudowane w 1938 r. przez Stanisława Karpiela zwanego Kulawym, który wykorzystał w tym celu drewniany szałas[1][2]. Obiekt składał się z dwóch izb – w jednej znajdowała się jadalnia, w drugiej miejsce do spania dla 10 osób. Schronisko pozostało otwarte także po wybuchu II wojny światowej[2].
W latach 1943–46 wykorzystywał je partyzancki oddział „Ognia” (Józefa Kurasia). 7 grudnia 1946 r. został on otoczony przez połączone oddziały UB i KBW. Zginęło podczas walki kilkunastu ludzi, część partyzantów „Ognia” rozproszyła się, zaś budynek spłonął[3].
Powyżej ścieżki biegnącej doliną widoczne są dziś jeszcze pozostałości po drewnianym budynku[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Grzegorz Barczyk , Adam Piechowski , Grażyna Żurawska , Bedeker tatrzański, Grzegorz Jakubowski (red.), Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 119, ISBN 83-01-13184-5, OCLC 830260962 .
- ↑ a b Ryszard Bogdziewicz , Schroniska karpackie od Beskidu Śląskiego do Czarnohory w latach 1874–1945, wyd. I, Lublin: Drukarnia i Wydawnictwo Akademickie WSSP im. Wincentego Pola, 2012, s. 93, ISBN 978-83-60594-24-7, OCLC 956614813 (pol.).
- ↑ Józef Nyka, Tatry polskie. Przewodnik, wyd. XVI, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2009, s. 126, ISBN 978-83-60078-07-5 (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Indeks budynków w Tatrach. mount.cad.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-08)].
- Tadeusz Ogórek , Wanda Mrówka , Tatry Polskie Zachodnie i Wysokie, WIT, 2011, ISBN 978-83-89580-43-6 .