Sean Kelly – Wikipedia, wolna encyklopedia

Seán Kelly

Data i miejsce urodzenia	24 maja 1956 Waterford
Obywatelstwo	Irlandia
Kariera seniorska
Lata Drużyna 1977–1978 Flandria 1979–1981 Splendor 1982–1983 Sem-France Loire 1984–1985 Skil-Sem 1986–1988 KAS 1989–1991 PDM 1992–1993 Festina-Lotus 1994 Catavana
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Irlandia Mistrzostwa świata brąz Goodwood 1982 Start wspólny brąz Chambéry 1989 Start wspólny Puchar Świata Kryształowa kula 1989 3. miejsce 1990

Sean Kelly (irl. Seán James Ó Ceallaigh, ur. 24 maja 1956 w Waterford) – irlandzki kolarz szosowy, jeden z najbardziej utytułowanych zawodników swojego pokolenia.

Kelly specjalizował się w wyścigach jednodniowych i etapówkach. Świetnie radził sobie na zjazdach i sprintach. Dzięki temu wielokrotnie triumfował w klasykach, w tym tych najbardziej prestiżowych – kolarskich monumentach. Udało mu się również wygrać siedmiokrotnie wyścig Paryż-Nicea, co do dziś pozostaje niepobitym rekordem. W 1988 wygrał ponadto cały wyścig Vuelta a España i był pierwszym kolarzem w historii, który wygrał punktową klasyfikację Tour de France cztery razy (1982, 1983, 1985 i 1989).

Sean Kelly był jednym z dominujących i bardziej utytułowanych kolarzy lat 80. XX w. i jest uważany za jednego z najlepszych kolarzy szosowych wszech czasów. W trakcie swojej kariery, zapoczątkowanej w 1977 roku i zakończonej w 1994 roku, Kelly wygrał 9 monumentów kolarstwa – wielkich klasyków, i w sumie 193 wyścigi zawodowe, co czyni go mniej utytułowanym tylko od samego Eddy'ego Merckxa.

Kelly wygrał także wyścig Paryż-Nicea siedem razy z rzędu, czego jak dotąd nie powtórzył nikt inny. Kilkakrotnie wygrywał Giro di Lombardia, Mediolan-San Remo, Paryż-Roubaix i Liège-Bastogne-Liège. Do innych ważnych osiągnięć zaliczyć można Criterium International, Grand Prix des Nations oraz wiele mniejszych narodowych tourów, włączając w to Tour de Suisse, Dookoła Kraju Basków, Dookoła Katalonii, i Dookoła Irlandii. Należy wspomnieć także o mistrzostwach świata w Chambéry w 1989 roku, gdzie zajął trzecie miejsce, po zaciętej walce z Gregiem LeMondem i Dmitrijem Konyszewem. Brązowy medal zdobył także na rozgrywanych siedem lat wcześniej mistrzostwach świata w Gooodwood, przegrywając tylko z Włochem Giuseppe Saronnim i Gregiem LeMondem. Do rekordów Kelly'ego należy też utrzymanie przez 6 lat z rzędu pierwszej pozycji w zawodowym rankingu UCI (1978–1984). W swoim najlepszym sezonie, w 1984 roku, odniósł łącznie 33 zwycięstwa w zawodowym peletonie.

Podczas gdy większość sprinterów preferuje chowanie się w peletonie aż do ostatnich rozstrzygających metrów wyścigu, Sean Kelly potrafił uciekać samotnie, jak również dobrze czuł się na podjazdach, co udowodnił na Vuelta a España w 1988 roku. Jego zwycięstwa w Paryż-Roubaix (1984, 1986) ukazały jego zdolność do jazdy w ciężkich warunkach pogodowych i po złej nawierzchni. Podczas Tour de France potrafił utrzymać się za specjalistami od jazdy w górach. Był czwarty na Tour de France w 1985 oraz wygrał klasyfikację sprinterską (Zielona Koszulka) w 1982, 1983, 1985 oraz 1989, co uczyniło go pierwszym kolarzem, który dokonał tego cztery razy. Kelly wygrał 21 etapów w „Wielkich Tourach” – 5 w Tour de France i aż 16 w Vuelta a España.

Kelly był znany również jako specjalista od zjazdu. Jego zwycięstwo w Mediolan-San Remo w 1992 roku stało się faktem dzięki karkołomnemu zjazdowi ze wzgórza Poggio w samotnym pościgu za prowadzącym Moreno Argentinem. Na 2 km przed metą tracił do niego 20 sekund, a dogonił go tuż przed linią mety i pokonał na sprincie, mając za plecami cały peleton.

Jego 14 startów w Tour de France przypadało na ery dominacji takich kolarzy jak Eddy Merckx, Bernard Hinault, Greg LeMond, Miguel Indurain, z których każdy był nastawiony głównie na ten wyścig, co w pewnym sensie tłumaczy umiarkowane sukcesy Kelly'ego w tym wyścigu. Kelly był zawodnikiem, który starał się utrzymać równą, wysoką formę w całym sezonie nie preferując szczególnie żadnego z wyścigów. Na przykład w latach 1983 i 1985 wygrał dwa odległe w czasie wyścigi w jednym roku – rozpoczynający sezon Paryż-Nicea i kończący sezon Giro di Lombardia. Ponadto w sezonie 1989 zwyciężył w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata, a w sezonie 1990 był trzeci, za Włochem Giannim Bugno i Belgiem Rudy Dhaenensem.

• 1978 – 6. etap Tour de France
• 1979 – 1. i 5. etap Vuelta a España
• 1980 – 1., 2., 14., 17., 19. etap Vuelta a España; 19., 21. etap Tour de France
• 1981 – 15. etap Tour de France
• 1982 – 12. etap Tour de France
• 1985 – 2., 9., 15. etap Vuelta a España
• 1986 – 10. i 13. etap Vuelta a España
• 1987 – 1. i 3. etap Vuelta a España
• 1988 – 11. i 20. etap (oraz klasyfikacja generalna) Vuelta a España

• Mediolan-San Remo 1986, 1992
• Paryż-Roubaix 1984, 1986
• Liège-Bastogne-Liège 1984, 1989
• Giro di Lombardia 1983, 1985, 1991 (zwycięzca edycji dla amatorów w 1976)

• Paryż-Tours – 1984
• GP Ouest France-Plouay – 1984
• Gandawa-Wevelgem – 1988
• Grand Prix des Nations – 1986
• Tour du Haut Var – 1982
• Criterium des As – 1984,1985,1986
• GP d'Isbergues – 1983
• Paris-Bourges – 1984

• Vuelta a España – 1988
• Paryż-Nicea – 1982–1988 (7 zwycięstw z rzędu, niepobity rekord)
• Tour de Suisse – 1983, 1990
• Volta Ciclista a Catalunya – 1984, 1986
• Vuelta al País Vasco – 1984, 1986, 1987
• Critérium International – 1983, 1984, 1987
• Setmana Catalana de Ciclisme – 1988
• Driedaagse van De Panne-Koksijde – 1980
• Nissan International Classic – 1985, 1986, 1987, 1991

Chociaż Sean Kelly zakończył już dawno swoją karierę kolarską, nie zerwał całkowicie ze sportem – komentuje dla telewizji Eurosport wiele ważnych wyścigów kolarskich.

• Profil na cyclingarchives.com (ang.)
• Porfil na memoire-du-cyclisme.eu (fr.)
• Jean de Gribaldy i Sean Kelly (fr.)
• Sean Kelly Cycling Academy. seankellycyclingacademy.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-26)]. (ang.)