Siergiej Dołgorukow – Wikipedia, wolna encyklopedia

Siergiej Dołgorukow

Rodzina	Dołgorukowowie
Data i miejsce śmierci	19 listopada 1739 Nowogród Wielki
Ojciec	Grzegorz Dołgorukow
Matka	Maria Iwanowna Galicyna

Siergiej Grigorijewicz Dołgorukow (ros. Сергей Григорьевич Долгоруков) (zm. 19 listopada 1739 w Nowogrodzie Wielkim) – rosyjski dyplomata, rosyjski poseł w I Rzeczypospolitej w latach 1721–1724 i 1728-1729.

Był synem Grzegorza Dołgorukowa.

Bezskutecznie zabiegał o uznanie tytułu cesarskiego Piotra I. Na sejmie 1722 wystąpił w obronie ludności prawosławnej i luterańskiej w Rzeczypospolitej. Od władz polskich otrzymał w 1722 roku zwyczajowy podarek w wysokości 4000 talarów.

W 1723 odbył tajną konferencję z królewiczem Konstantym Władysławem Sobieskim we Wrocławiu, na której wyraził gotowość Rosji do popierania jego kandydatury do tronu polskiego.

W 1730 po wykryciu spisku w Najwyższej Tajnej Radzie został zesłany, a w 1739 ścięty.

• Historia Dyplomacji Polskiej – tom II 1572-1795, PWN Warszawa 1981, s. 443.