Sigfrid Karg-Elert – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sigfrid Karg-Elert
Data i miejsce urodzenia	21 listopada 1877 ; Oberndorf am Neckar
Data i miejsce śmierci	9 kwietnia 1933 ; Lipsk
Instrumenty	organy, fisharmonia
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor, organista, teoretyk
	Multimedia w Wikimedia Commons

Sigfrid Karg-Elert (ur. 21 listopada 1877 w Oberndorf am Neckar, zm. 9 kwietnia 1933 w Lipsku^[1]^[2]^[3]) – niemiecki kompozytor, organista i teoretyk muzyki.

Życiorys

Jako dziecko był chórzystą w kościele św. Jana w Lipsku^[2]. Następnie studiował w lipskim konserwatorium, gdzie jego nauczycielami byli Salomon Jadassohn, Carl Reinecke, Paul Homeyer i Robert Teichmüller^[1]^[2]. Od 1919 roku był wykładowcą tej uczelni^[1]^[2]^[3]. Koncertował na organach i fisharmonii, pisał też utwory przeznaczone na te instrumenty^[1]^[2]. W latach 1931–1932 występował w Stanach Zjednoczonych^[2]^[3].

Opublikował prace Akustische Ton-, Klang- und Funktionsbestimmung (1930) i Polaristische Klang- und Tonalitätslehre (1931)^[2]. Skomponował około 100 utworów na fisharmonię i około 250 na organy^[1]^[3]. Tworzył kompozycje o różnorodnym charakterze, od tonalnych, polifonicznych i nawiązujących do barokowej improwizacji po czerpiące z nowych trendów w muzyce utwory politonalne i eksperymenty w dziedzinie harmoniki^[1]. Pozostawał pod wpływem twórczości Aleksandra Skriabina i Claude’a Debussy’ego, posługując się impresjonistyczną kolorystyką i tworząc cykle miniatur fortepianowych o poetyckich tytułach^[1]. Jego kompozycje cenili Edvard Grieg^[1]^[3] i Ferruccio Busoni^[3].

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 31. ISBN 978-83-224-3303-4.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1823–1824. ISBN 978-0-02-865528-4.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 438. ISBN 0-674-37299-9.