Siklawica – Wikipedia, wolna encyklopedia

Siklawica
Ilustracja
Siklawica w sierpniu 2018
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Wysokość

24 m

Liczba strug

1

Rzeka zasilająca

Strążyski Potok

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, w centrum znajduje się punkt z opisem „Siklawica”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Siklawica”
Ziemia49°15′34″N 19°55′44″E/49,259444 19,928889

Siklawicawodospad w Tatrach Zachodnich, w górnej części Doliny Strążyskiej (według kryteriów ściśle geograficznych już na obszarze Małej Dolinki[1]), pod północną ścianą Giewontu. Wodospad opada z dwóch prawie pionowo nachylonych ścian (pod kątem 80°). Jest to wodospad dwuczęściowy.Wysokość dolnej części wynosi 12 m, górnej również 12 m. W niewielkiej odległości nad górną częścią jest jeszcze trzecia część o wysokości 9 m[2]. Pomiędzy górną i dolną jego częścią istnieje skalna półka, w której w skale wymyte zostało siłą uderzenia wody i niesionych przez nią odłamków skalnych wgłębienie wypełnione wodą, tzw. kocioł eworsyjny[3].

Nazwa wodospadu pochodzi od Siklawy w Dolinie Pięciu Stawów Polskich. Dawniej nazywany był także Siczącą, Siczawą, Siklawą. Był odwiedzany od samych początków turystyki w Tatrach[2]. Ludwik Zejszner w 1849 r. pisał o nim: „...godzien ze wszech miar widzenia”. Wodospad znajduje się w jednym z dwóch górnych odgałęzień Doliny Strążyskiej zwanym Małą Dolinką, którym – i dalej bardzo stromym żlebem Warzecha – niegdyś prowadziła najkrótsza ścieżka turystyczna z Zakopanego na Giewont[3].

Szlaki turystyczne

[edytuj | edytuj kod]
szlak turystyczny żółty z Polany Strążyskiej do wodospadu. Czas przejścia: 15 min w obie strony

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Grzegorz Barczyk, Adam Piechowski, Grażyna Żurawska, Bedeker tatrzański, Ryszard Jakubowski (red.), Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, ISBN 83-01-13184-5.
  2. a b Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
  3. a b Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. 13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]