Silent Hill (gra komputerowa) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Silent Hill

Logo gry
Producent	Team Silent
Wydawca	Konami
Dystrybutor	PL: Lanser[1]
Data wydania	USA: 23 lutego 1999 JPN: 4 marca 1999 EUR: 1 sierpnia 1999
Gatunek	survival horror
Tryby gry	gra jednoosobowa
Kategorie wiekowe	ESRB: Mature PEGI: 16+
Język	angielski
Wymagania sprzętowe
Platforma	PlayStation
Nośniki	CD-ROM
Kontrolery	gamepad

Silent Hill – gra należąca do gatunku survival horrorów, która zapoczątkowała serię Silent Hill, będąca zarazem debiutem japońskiego studia deweloperskiego Team Silent. Została wydana w 1999 roku na platformę PlayStation, najpierw w USA, potem w Japonii i Europie.

Akcja gry została umiejscowiona w tytułowym fikcyjnym mieście znajdującym się w Stanach Zjednoczonych. Mgła oraz ciemność charakteryzujące miasteczko znajdują uzasadnienie nie tylko w budowaniu napięcia i atmosfery, ale również we względach technicznych – konsola PlayStation nie byłaby w stanie obliczeniowo podołać środowisku 3D zastosowanemu w Silent Hill, gdyby nie ograniczenie ilości wyświetlanych obiektów przez mgłę i mrok. Atmosfera gry, jak też inne jej elementy, zostały przejęte z filmu Drabina Jakubowa, zaś poszczególne ulice miasteczka Silent Hill noszą nazwy pochodzące od pisarzy horrorów^[6]. Za oprawę audio odpowiada Akira Yamaoka, który stworzył ścieżkę dźwiękową łączącą ambient z agresywnymi industrialnymi brzmieniami.

Jednymi z najważniejszych elementów wyposażenia głównego bohatera gry są zepsute radio alarmujące o obecności potworów oraz kieszonkowa latarka płaska.

Fabuła skupia się na losach Harry’ego Masona, który wraz z adoptowaną córką Cheryl wybiera się na wakacje do tytułowego miasteczka. Na drodze wjazdowej do Silent Hill dochodzi do wypadku, w wyniku którego Harry rozbija swój samochód. Kiedy po jakimś czasie odzyskuje przytomność, okazuje się, że Cheryl zaginęła, a miasto jest opuszczone i całkowicie spowite grubą mgłą. Protagonista rusza na poszukiwanie dziewczynki i dość szybko zauważa we mgle postać zdającą się być jego córką. Nie reaguje ona jednak na wołanie ojca, wręcz przeciwnie – zaczyna uciekać i prowadzi podążającego za nią Harry’ego do jednej z wąskich alejek. Gdy tylko dziewczynka znika za furtką z tablicą ostrzegającą o groźnym psie, zaczynają się dziać niepokojące wydarzenia. Wpierw Harry odnajduje szczątki psa. Chwilę potem odzywają się przeraźliwe syreny alarmowe, a miasto pogrąża się w nienaturalnym mroku. Mimo to bohater kontynuuje poszukiwania córki, coraz to bardziej zagłębiając się w koszmar, aż dochodzi do ślepego zaułku, w którym zostaje zaatakowany przez grupę potworów.

 Zobacz więcej w artykule Lista postaci serii Silent Hill, w sekcji Silent Hill.

Pierwsza część Silent Hill oferuje pięć zakończeń – cztery główne (wartościowane na lepsze i gorsze) oraz żartobliwe zakończenie UFO. Główne zakończenia zależą od dwóch czynników:

• wyniku walki z Cybil na karuzeli w Lakeside Amusement Park – czy zostanie zabita, czy przeżyje w wyniku użycia na niej czerwonego płynu znalezionego w szpitalu (aglaophotis)
• obecności doktora Kauffmanna podczas finalnej konfrontacji Harry’ego z Dahlią. Żeby lekarz pojawił się w tym momencie rozgrywki, Harry musi uratować go w Annie’s Bar oraz sprowokować do zabrania fiolki z czerwoną substancją (aglaophotis) z garażu w motelu.

Zakończenie UFO dostępne staje się dopiero po ukończeniu gry z zakończeniem opisanym jako GOOD+. W tym wypadku, przy ponownym podejściu do gry będzie dostępny tzw. Chanelling Stone, którego użycie w odpowiednich miejscach zaowocuje otrzymaniem zakończenia UFO.

Zakończeniem kanonicznym pierwszej części Silent Hill jest GOOD^[7], w którym Harry wydostaje się z miasta z niemowlęciem, a Cybil ginie na karuzeli. Wprawdzie scenarzysta Hiroyuki Owaku stwierdził, że los Cybil jest pozostawiony wyobraźni gracza^[8], ale co najmniej cztery argumenty zdają się podważać możliwość GOOD+ jako zakończenia ortodoksyjnego:

• Harry dowiaduje się o właściwościach aglaophotis dopiero po walce z Cybil – czytając odpowiednią książkę w Nowhere, a następnie (w przypadku zakończeń GOOD i GOOD+) obserwując efekty jej użycia na żywo.
• Wisiorek, który posiada Heather w Silent Hill 3, zawiera skrystalizowany aglaophotis. Z kolei, jeśli Harry użyje cieczy podczas walki z Cybil, da się zauważyć, że cała butelka zostaje opróżniona, a następnie znika z ekwipunku.
• Cybil nie zostaje ani razu wspomniana w Silent Hill 3^[8]. Możliwe, że Harry wolał zupełnie pominąć jej obecność w relacji swoich przeżyć w mieście, aby nie być zmuszonym do wspomnienia faktu, iż zginęła ona z jego ręki.
• Jeden z bohaterów Silent Hill: Homecoming – Wheeler – wspomina, że w Silent Hill zaginęła policjantka z Brahms, co bez wątpienia odnosi się do Cybil^[9]

• Translated Memories – Book of Lost Memories. translatedmemories.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-27)]. – kompendium wiedzy na temat pierwszych trzech części serii Silent Hill (jęz. angielski)
• Nobu_hill SITE – strona WWW Masahiro Ito, projektanta potworów i lokacji
• Sato Works – strona WWW Takayoshiego Sato, autora postaci oraz twórcy sekwencji CGI (filmy i cut scenki)