Skorupa naciekowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Skorupa naciekowa, tarcza naciekowa, pierścień naciekowy – naciek jaskiniowy zaliczany do grupy nacieków twardych grawitacyjnych^[1]. Ma postać skorupy pokrywającej ściany lub dno jaskini^[2]. Powstaje wskutek parowania wody. Największe stężenie roztworu soli (głównie węglanu wapnia) jest na powierzchni roztworu. Wytrącanie się soli następuje wokół różnego rodzaju wzniesień skały i istniejących nacieków wskutek zmiany stosunków wodnych w jaskini, która np. znalazła się częściowo pod wodą. Skorupa naciekowa może mieć kształt kolisty (tarcza naciekowa), pierścieniowaty (pierścień naciekowy), lub nieregularny^[1].

Inne formy nacieków grawitacyjnych: draperia naciekowa, kaskada naciekowa, naciek koralowy, misa martwicowa, perły jaskiniowe, pizolity, polewa naciekowa, stalaktyt, stalagmit, stalagnat^[1].