Stalagmit – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stalagmit (fr. stalagmite z gr. σταλαγμίτης) – naciek jaskiniowy, grawitacyjny osiągający duże rozmiary. Może występować w postaci słupa, stożka, guza itp. Narasta od dna jaskini krasowej ku górze wskutek wytrącania się węglanu wapnia z kapiącej ze stropu wody – w przypadku jaskini lodowej – jej zamarzania. Stalagmitowi odpowiada zazwyczaj stalaktyt w stropie jaskini, w wyniku ich połączenia powstaje kolumna zwana stalagnatem.

Za najwyższe znane stalagmity podaje się obecnie wytwory z jaskini Sơn Đoòng w Wietnamie, których wysokość przekracza 70 m^[1]. Wysokość około 70 m mierzy stalagmit z jaskini Zhijin w prowincji Guizhou w Chinach^[2]. Inny, zbliżonej wysokości stalagmit, wysokości 67,2 m, znajduje się w Cueva San Martin Infierno na Kubie. W Europie najwyższy stalagmit podawany jest aktualnie z jaskini Grotta di Ispinigoli na Sardynii, a jego wysokość wynosi 38 m^[3]. Najwyższym stalagmitem w Europie Środkowej jest wysoki na 32,7 m Kvapeľ rožňavských jaskiniarov, znajdujący się w Jaskini Krasnogórskiej w Krasie Słowackim w południowej Słowacji. Średnica tego ostatniego sięga 15 m, a jego masę obliczono na 2000 ton. Był on podawany w Księdze rekordów Guinnessa jako najwyższy stalagmit świata.

Zobacz też

Przypisy

↑ Son Doong Cave (Hang Sơn Đoòng). [w:] Wondermondo [on-line]. [dostęp 2017-09-01]. (ang.).
↑ Guinness World Records 2015. 2014, s. 41. ISBN 978-1101883808.
↑ Grotta di Ispinigoli. [w:] Lonely Planet [on-line]. [dostęp 2017-09-01]. (ang.).

Bibliografia

WojciechW. Jaroszewski WojciechW., LeszekL. Marks LeszekL., AndrzejA. Radomski AndrzejA., Słownik geologii dynamicznej, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1985, ISBN 83-220-0196-7, OCLC 830183626 .

[wondermondo-1] Son Doong Cave (Hang Sơn Đoòng). [w:] Wondermondo [on-line]. [dostęp 2017-09-01]. (ang.).

[guinness2015-2] Guinness World Records 2015. 2014, s. 41. ISBN 978-1101883808.

[lp-3] Grotta di Ispinigoli. [w:] Lonely Planet [on-line]. [dostęp 2017-09-01]. (ang.).

[1]

[2]

[3]