Sobótki (film) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Gatunek | |
---|---|
Rok produkcji | |
Data premiery | 23 czerwca 1966 |
Kraj produkcji | Polska |
Język | polski |
Czas trwania | 86 min |
Reżyseria | |
Scenariusz | |
Główne role | |
Muzyka | |
Zdjęcia | |
Scenografia | |
Kostiumy | |
Montaż | |
Produkcja | |
Wytwórnia | ZF Kadr |
Sobótki – polski film obyczajowy z 1965 roku w reżyserii Pawła Komorowskiego. Ekranizacja powieści Macieja Patkowskiego pod tym samym tytułem.
Fabuła
[edytuj | edytuj kod]Obejmująca dwadzieścia lat historia życia kolejarza Świecy i jego "rodziny" – przybranej córki Jadwigi oraz młodego adepta kolejnictwa Karola, ukazana na tle trudnych lat zagospodarowywania Ziem Odzyskanych po II wojnie światowej.
Obsada
[edytuj | edytuj kod]- Tadeusz Kalinowski – Świeca
- Marian Kociniak – Karol
- Krystyna Mikołajewska – Jadwiga/Hanka
- Roland Głowacki – Hans Kruger
- Elżbieta Gorzycka – Helka, siostra Karola
- Krzysztof Litwin – Franek, brat Karola
- Gustaw Lutkiewicz – kolejarz Chlebek (dubbing Witolda Pyrkosza)
- Irena Netto – matka Hansa
- Jerzy Nowak – kolejarz Kranz
- Ryszard Pietruski – kolejarz Drewniak
- Tadeusz Pluciński – chłopak Jadwigi
- Ludwik Benoit – zawiadowca stacji
- Zygmunt Bielawski – epizod
- Aleksander Fogiel – pułkownik radziecki
- Wiktor Grotowicz – lekarz
- Ryszard Kotys – wartownik
- Mieczysław Łoza – kolejarz
- Ferdynand Matysik – Grisza, żołnierz radziecki
i in.
Produkcja
[edytuj | edytuj kod]Pierwsze informacje o produkcji filmu pojawiły się na łamach tygodnika Film w sierpniu 1965 roku[1]. Po Szklanej górze i Pięciu, Sobótki były kolejnym filmem Pawła Komorowskiego zwianym z tematyką Śląska i kolejną adaptacją prozy Macieja Patkowskiego w twórczości tego reżysera.
Zdjęcia kręcono we Wrocławiu i Bardzie, a także na stacji kolejowej Podczerwone w województwie małopolskim[2].
Krytyka
[edytuj | edytuj kod]Film Sobótki miał swoją premierę w czerwcu 1966 roku[3]. Spotkał się ze słabym przyjęciem ze strony krytyki. Wytykano mu wady realizacyjne i adaptacyjne. "Nieszczęście Sobótek polega, wydaje się na tym, że twórcom filmu [...] nie udało się zachować wartości książki" – pisał na łamach tygodnika Film Stanisław Janicki. Uznawał obraz za "warsztatowo niezręczny i nieudolny", "opowiastkę o pewnym starszym panu, jego kłopotach zawodowych i rodzinnych"[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Elżbieta Smoleń-Wasilewska. "Sobótki". „Film”. Nr 34(872), s. 10, 1965-08-22. Warszawa: Wydawnictwa AiF.
- ↑ Sobótki. Film Polski. [dostęp 2024-07-01]. (pol.).
- ↑ "Sobótki". „Film”. Nr 23(913), s. 15, 1966-06-05. Warszawa: Wydawnictwa AiF.
- ↑ Stanisław Janicki. Sobótkowa opowiastka. „Film”. Nr 27(917), s. 5-6, 1966-07-03. Warszawa: Wydawnictwa AiF.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jan Słodowski: Leksykon polskich filmów fabularnych. Warszawa: Wiedza i Życie, 1997, s. 639. ISBN 83-7184-928-1.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Sobótki w bazie IMDb (ang.)
- Sobótki w bazie Filmweb
- Sobótki w bazie filmpolski.pl
- Zdjęcia z filmu Sobótki w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”