Solfatara – Wikipedia, wolna encyklopedia

Solfatara – rodzaj ekshalacji wulkanicznych umiarkowanie gorących (o temperaturze 100–300 °C). Składają się głównie z przegrzanej pary wodnej, dwutlenku węgla i siarkowodoru, z którego wytrąca się nieraz duża ilość siarki. Zazwyczaj towarzyszą wulkanom drzemiącym i wygasającym. Często traktowane jako odmiana fumaroli.

Solfatara to także otwór, z którego wydobywają się te ekshalacje.

• fumarola
• mofeta

• W. Jaroszewski (red. naukowy): Słownik geologii dynamicznej, Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa 1985, ISBN 83-220-0196-7, s. 229