Somalowie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Somalowie

Dzieci somalijskie
Populacja	26,7 mln (2018)
Miejsce zamieszkania	Somalia 13,6 mln Etiopia 6,9 mln Kenia 4,0 mln Jemen 1,1 mln Dżibuti 534 tys. Tanzania 166 tys. Stany Zjednoczone 82 tys. Arabia Saudyjska 70 tys. Wielka Brytania 57 tys. Szwecja 46 tys. Zjednoczone Emiraty Arabskie 40 tys. Kanada 40 tys. Norwegia 38 tys. Południowa Afryka 23 tys. Dania 10 tys.
Język	somalijski (somali)
Religia	islam
Pokrewne	Amhara, Oromowie, Tigrajczycy

Somalowie – lud kuszycki, głównie w Somalii, Etiopii, Kenii i Dżibuti. Istnieją także duże somalijskie diaspory na Półwyspie Arabskim, w USA i Kanadzie, w krajach europejskich, oraz u wybrzeży Afryki Wschodniej. Ich populację szacuje się na 26,7 mln. Przytłaczająca większość posługuje się językiem somali. Dzielą się na koczowniczych pasterzy i rolniczą ludność osiadłą^[1].

Ich nazwa wywodzi się od słów so maal, co dosłownie znaczy „idź wydoić zwierzę dla siebie!”. Dla Somalijczyków jest to w gruncie rzeczy surowy wyraz gościnności. Somalijczycy uważają siebie za wojowników. Czasami mężczyźni opuszczają kobiety odpowiedzialne za stada, aby ćwiczyć swoje umiejętności wojenne. Istnieją cztery główne grupy klanów somalijskich: Somaal, Sab, Hawija i Daarood. Somaal są przede wszystkim koczowniczymi pasterzami. Sab zazwyczaj prowadzą osiadły tryb życia jako rolnicy lub rzemieślnicy^[1]. Struktura społeczna jest oparta na rodach patrylinearnych^[2].

Somalijczycy po raz pierwszy pojawili się u Rogu Afryki około 1200 r. Ekspansję na zachód i południe rozpoczęli około 150 lat później. Nawrócili się na islam pod wpływem arabskich kupców osiedlających się na wybrzeżach Somalii. W XVII w. duże grupy Somalów osiedliły się w Etiopii^[1].