Sozypatra – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sozypatra – grecka filozofka neoplatońska z IV wieku. Żona filozofa Eustatiusza i matka filozofa Antoninosa.

Informacje na jej temat znane są z Żywotów sofistów Eunapiusza. Wprowadzona w młodości w praktyki teurgiczne przez dwóch chaldejczyków założyła około 340 roku szkołę w Pergamonie, gdzie nauczała doktryny platońskiej według mistycznej interpretacji Jamblicha. Jej wykłady poświęcone były filozofii Platona, poezji starogreckiej, teologii Wyroczni chaldejskich oraz praktykom teurgicznym, które to miały doprowadzić do olśnienia i pełnego zjednoczenia z boskością. Sama, podobnie jak inni neoplatońscy filozofowie, uważana była za "boską", obdarzoną zdolnościami jasnowidzenia i nawiązywania bezpośredniego kontaktu z bytami boskimi.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Maria Dzielska: Hypatia z Aleksandrii. Kraków: Universitas, 2010. ISBN 97883-242-1378-8.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sozypatra&oldid=72009465”