Stal eutektoidalna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stal eutektoidalna – stal niestopowa (węglowa) zawierająca 0,77% masowych węgla, mająca strukturę ziarnistego perlitu, składającego się z płytek ferrytu i cementytu^[1]^[2]. Stale z mniejszym udziałem węgla nazywane są stalami podeutektoidalnymi, a z większym udziałem – stalami nadeutektoidalnymi^[3]. Po przemianie martenzytycznej przebiegającej podczas hartowania może być używana jako stal magnetycznie twarda^[1].

Zobacz też

↑ ^a ^b LeszekL. Dobrzański LeszekL., Materiały inżynierskie i projektowanie materiałowe. Podstawy nauki o materiałach i metaloznawstwo, Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 2006, s. 534, 647, ISBN 83-204-3249-9 .
↑ eutektoid, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2023-03-06] .
↑ Gregory N.G.N. Haidemenopoulos Gregory N.G.N., Physical Metallurgy. Principles and Design, Boca Raton: CRC Press, [cop. 2018], s. 394, ISBN 978-1-138-62768-0 .