Stan Benham – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stanley Benham

Data i miejsce urodzenia	21 grudnia 1913 Lake Placid
Data i miejsce śmierci	22 kwietnia 1970 Miami
Klub	Lake Placid BC
Dorobek medalowy
} Reprezentacja  Stany Zjednoczone Igrzyska olimpijskie srebro Oslo 1952 bobsleje (dwójki) srebro Oslo 1952 bobsleje (czwórki) Mistrzostwa świata złoto Lake Placid 1949 czwórki złoto Cortina d’Ampezzo 1950 czwórki srebro Cortina d’Ampezzo 1950 dwójki srebro Alpe d’Huez 1951 dwójki srebro Alpe d’Huez 1951 czwórki srebro Lake Placid 1961 czwórki brąz Cortina d’Ampezzo 1954 dwójki

Stan Benham, właśc. Stanley Delong Benham (ur. 21 grudnia 1913 w Lake Placid, zm. 22 kwietnia 1970 w Miami) – amerykański bobsleista, dwukrotny medalista igrzysk olimpijskich i wielokrotny medalista mistrzostw świata.

Pierwszy sukces w karierze Stanley Benham osiągnął w 1949 roku, kiedy wspólnie z Patrickiem Martinem, Williamem D’Amico i Billem Caseyem zwyciężył w czwórkach podczas mistrzostw świata w Lake Placid. Wynik ten Amerykanie z Benhamem w składzie powtórzyli na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Cortina d’Ampezzo. Na tych samych mistrzostwach Benham w parze z Patrickiem Martinem zdobył też srebrny medal w dwójkach. Kolejne medale wywalczył podczas mistrzostw świata w Alpe d’Huez w 1951 roku, gdzie był drugi w dwójkach i czwórkach. Rok później wystartował na igrzyskach olimpijskich w Oslo, w parze z Martinem zdobywając srebro w dwójkach, a wspólnie z Martinem, Howardem Crossettem i Jamesem Atkinsonem drugi był też w czwórkach. Następnie zdobył brązowy medal w dwójkach na mistrzostwach świata w Cortina d’Ampezzo w 1954 roku, gdzie startował z Jamesem Bickfordem. Ostatni sukces osiągnął na rozgrywanych w 1961 roku mistrzostwach świata w Lake Placid, gdzie reprezentacja USA w składzie: Stanley Benham, Gary Sheffield, Jerry Tennant i Chuck Pandolph zdobyła srebro w czwórkach.

• Profil na Sports-Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-13)]. (ang.).