Stanisław Dunin-Borkowski – Wikipedia, wolna encyklopedia
Data urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Zawód, zajęcie | pedagog |
Stanisław Bolesław Dunin-Borkowski (ur. 13 kwietnia 1901, zm. 9 października 1939)[1] – pedagog, przyrodnik, etnograf, znawca Gorców oraz Beskidu Wyspowego. Autor przewodnika po okolicach Rabki. Twórca sieci szlaków turystycznych oddziału PTT w Rabce.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W 1922 roku wytyczył z Rabki-Zaryte na Luboń Wielki żółty szlak turystyczny, który w uznaniu jego zasług nazwany został Percią Borkowskiego. Zaprojektował i zabiegał o wybudowanie schroniska na Luboniu Wielkim. W latach 1933–1936 był kierownikiem tego schroniska, noszącego obecnie jego imię[2]. Miał opinię niezrównanego gawędziarza opowiadającego przypowieści góralskie. Zdobył także uznanie jako ratownik górski. Według relacji Stanisława Pagaczewskiego, w ostatnim okresie życia cierpiał na chorobę alkoholową, która przyczyniła się do jego nagłej, przedwczesnej śmierci[3].
Jego imieniem 26 września 1971 nazwano Schronisko PTTK na Luboniu Wielkim.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Małgorzata Wójtowicz-Wierzbicka: Początek, czyli jak się zaczęło muzeum w Rabce. Muzeum im. Władysława Orkana w Rabce-Zdroju. [dostęp 2019-05-11].
- ↑ Katarzyna Ceklarz: Schronisko na Luboniu Wielkim im. Stanisława Dunin-Borkowskiego. Schronisko górskie PTTK na Luboniu Wielkim. [dostęp 2019-05-11]. (pol.).
- ↑ Stanisław Pagaczewski: Znów idę na południe. Warszawa: Sport i Turystyka, 1979, s. 142. ISBN 83-217-2242-3.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dariusz Gacek – "Beskid Wyspowy"
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Rabka-Zdrój i okolica w bibliotece Polona