French
DeutschStanisław Juszczacki – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Stanisław Juszczacki w stopniu podpułkownika (przed 1923) | |
 pułkownik piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 17 listopada 1884 |
|---|---|
| Data śmierci | 3 kwietnia 1944 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne |
|
| Jednostki | |
| Stanowiska | członek trybunału |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    | |
Stanisław Juszczacki (ur. 17 listopada 1884 w Czyżewie, zm. 3 kwietnia 1944) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego II RP i Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 17 listopada 1884 w Czyżewie, w ówczesnym powiecie mazowieckim guberni łomżyńskiej, w rodzinie Antoniego[1][2].
Po zakończeniu I wojny światowej, jako były oficer armii rosyjskiej został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony do stopnia kapitana[3]. Został zatwierdzony w stopniu kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[4]. Stacjonując w Szczuczynie od końca 1918 organizował formowanie suwalskiego 41 pułku piechoty, w którym następnie w trakcie wojny polsko-bolszewickiej pełnił funkcję dowódcy II batalionu (1919)[5], biorąc udział walkach o Mińsk[6] i w wyprawie kijowskiej[7], zaś w okresie od 7 sierpnia do 20 września 1920 sprawował stanowisko dowódcy pułku.
Później został awansowany na stopień podpułkownika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[8]. W 1923 jako oficer nadetatowy 61 pułku piechoty z Bydgoszczy był komendantem Centralnej Szkoły Podoficerów Zawodowych Piechoty Nr 1 w Chełmnie[9]. Następnie został awansowany na stopień pułkownika piechoty ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924[10]. W 1924 prowadził przy 61 pułku kurs dla młodszych oficerów piechoty[11]. Na początku 1928 został przeniesiony ze stanowiska dowódcy 18 pułku piechoty w Skierniewicach do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy 2 Brygady KOP „Nowogródek”, które pełnił w okresie od 20 lutego 1928 do 20 listopada 1930[12][13][14][15], po czym został oddany do dyspozycji I wiceministra i szefa Administracji Armii[16]. W 1932 był oficerem Oficerskiego Trybunału Orzekającego[17]. Z dniem 30 listopada 1934 został przeniesiony w stan spoczynku[18].
Podczas II wojny światowej był oficerem Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w stopniu pułkownika[1]. Zmarł 3 kwietnia 1944[1]. Został pochowany na brytyjskim cmentarzu wojennym w Ramleh w Palestynie (miejsce 5-B-13)[1][19]. Tego samego dnia zmarł ppłk Stefan Ludwig, pochowany tuż obok płk. Juszczackiego.
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (przed 1923)
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie, przed 1923)[20][21]
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1931)[22]
- Medal 3 Maja (przed 1928)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939-1945. Londyn: Instytut Historyczny im. Gen. Sikorskiego, 1952, s. 196.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-10-10]..
- ↑ Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922, s. 45.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 408.
- ↑ Michał Hurczyn: Powstanie pułku Suwalskiego. W: Illustrowana jednodniówka 41 Suwalskiego pułku piechoty. Wydana w dniu wręczenia sztandaru 3 czerwca. 1923, s. 5, 6.
- ↑ Trzankowski: Walki o Mińsk. W: Illustrowana jednodniówka 41 Suwalskiego pułku piechoty. Wydana w dniu wręczenia sztandaru 3 czerwca. 1923, s. 15.
- ↑ Michał Hurczyn: Wyprawa Kijowska. W: Illustrowana jednodniówka 41 Suwalskiego pułku piechoty. Wydana w dniu wręczenia sztandaru 3 czerwca. 1923, s. 22.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 398.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 299, 1515.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 341.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 270.
- ↑ Zarządzenia Ministra Spraw Wojskowych. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 4, s. 41, 20 lutego 1928.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 114, 160.
- ↑ Wiśniewska i Promińska 2013 ↓, s. 9.
- ↑ Obsada oficerska B KOP „Nowogródek” ↓.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 31.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 15, 432.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934, s. 251.
- ↑ Cmentarz Wojenny Brytyjskiej Wspólnoty Narodów. 2korpus.itgo.com. [dostęp 2018-08-29].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-10-10]..
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-10-10]..
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 101 „za zasługi na polu organizacji i administracji wojska”.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Wykaz zmian stanu oficerów Brygady KOP „Nowogródek” w latach 1927–1935 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
- Iwona Wiśniewska, Katarzyna Promińska, Wstęp do inwentarza zespołu archiwalnego „Brygada Korpusu Ochrony Pogranicza «Nowogródek»”, Szczecin: Archiwum Straży Granicznej, 2013.