Stefan Ludwig – Wikipedia, wolna encyklopedia
podpułkownik artylerii | |
Data i miejsce urodzenia | 3 września 1887 |
---|---|
Data śmierci | 3 kwietnia 1944 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki | 11 Pułk Artylerii Polowej |
Stanowiska | dowódca dywizjonu artylerii |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Stefan Ludwig (ur. 3 września 1887 we Lwowie, zm. 3 kwietnia 1944) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Stefan Ludwig urodził się 3 września 1887 we Lwowie[1]. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach c. i k. armii. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 lutego 1917 roku w korpusie oficerów rezerwy artylerii polowej i górskiej. Jego oddziałem macierzystym był pułk artylerii polowej nr 124[2].
W 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień majora artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[3][4]. W 1923 był dowódcą II dywizjonu w 11 pułku artylerii polowej w Stanisławowie[5], a w 1924 dowódcą I dywizjonu w 24 pułku artylerii polowej w Jarosławiu[6]. Później został awansowany na stopień podpułkownika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927[7]. W 1928 był dowódcą 1 oddziału służby uzbrojenia w Modlinie[8]. Na początku 1929 został przeniesiony ze stanowiska 1 batalionu parkowego do Powiatowej Komendy Uzupełnień Jarosław na stanowisko pełniącego obowiązki komendanta[9]. W styczniu 1930 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr X[10], a z dniem 31 maja tego roku przeniesiony w stan spoczynku[11].
W 1934 jako oficer przeniesiony w stan spoczynku był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VI jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto[12].
Podczas II wojny światowej był oficerem Polskich Sił Zbrojnych w stopniu podpułkownika. Zmarł 3 kwietnia 1944. Został pochowany na brytyjskim cmentarzu wojennym w Ramleh w Palestynie (miejsce 5-B-14)[1][13]. Tego samego dnia zmarł płk Stanisław Juszczacki, pochowany tuż obok ppłk. Stefana Ludwiga.
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[14]
- Krzyż Wojskowy Karola[14]
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913[14]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Wykaz poległych 1952 ↓, s. 214.
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1070, 1216.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 815.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 738.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 735.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 682.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 451.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 426.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 marca 1929 roku, s. 99, 102.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 21 stycznia 1930 roku, s. 6.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 14 maja 1930 roku, s. 148.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 342, 972.
- ↑ Cmentarz Wojenny Brytyjskiej Wspólnoty Narodów. 2korpus.itgo.com. [dostęp 2018-08-29].
- ↑ a b c Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1216.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
- Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939-1946. Londyn: Instytut Historyczny im. gen. Sikorskiego, 1952.