French
DeutschStanisław Mastalski – Wikipedia, wolna encyklopedia
 major piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 19 maja 1980 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1914–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | dowódca pułku |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Późniejsza praca | urzędnik |
| Odznaczenia | |
       | |
.png){kind=small}
Stanisław Mastalski (ur. 6 kwietnia 1898 w Podgórzu k. Krakowa[1], zm. 19 maja 1980 we Wrocławiu[1]) – major piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w rodzinie Jana i Walerii z Niezabitowskich[1].
6 sierpnia 1914 wstąpił do Legionów Polskich (3 pułk piechoty). 29 października 1914 brał udział w bitwie pod Mołotkowem; odniesione rany uniemożliwiły mu dalszą walkę na froncie. W 1915 ponownie wstąpił do 3 pp, w którego szeregach brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej.
12 marca 1933 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1933 i 11. lokatą w korpusie oficerów piechoty[2]. W maju tego roku został przeniesiony z 60 Pułku Piechoty Wielkopolskiej w Ostrowie Wielkopolskim do 56 Pułku Piechoty Wielkopolskiej w Krotoszynie na stanowisko dowódcy batalionu[3]. W sierpniu 1935 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza 56 pp[4]. W marcu 1939 pełnił służbę w 84 Pułku Piechoty w Pińsku na stanowisku dowódcy III batalionu[5].
Od 25 września był dowódcą 84 pp. Brał udział w obronie Modlina, a po jej kapitulacji przebywał w niewoli niemieckiej w obozie przejściowym w Działdowie. Został oswobodzony w 1945. Po wojnie pracował jako urzędnik.
Zmarł 19 maja 1980 we Wrocławiu. Został pochowany 22 maja 1980 na Cmentarzu Grabiszyńskim (pole 4-10-393A)[6].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari
- Krzyż Niepodległości (12 maja 1931)[7]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)[8]
- Złoty Krzyż Zasługi[8]
- Srebrny Krzyż Zasługi (18 marca 1932)[9]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[1]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[1]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Żołnierze Niepodległości ↓.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 14 marca 1933 roku, s. 46.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 131.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 96.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 649.
- ↑ Zarząd Cmentarzy Komunalnych we Wrocławiu - wyszukiwarka grobów [online], groby.cui.wroclaw.pl [dostęp 2020-09-26].
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 23.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 65, poz. 87 „za zasługi na polu organizacji i pracy kulturalno-oświatowej w wojsku”.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-09-17].
- Biogram na stronie KGRH 56 pp Wlkp