Stanisław Pestka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Grób Stanisława Pestki na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku

Stanisław Pestka, ps. „Jan Zbrzyca”, „Kreban z Milachowa” (ur. 8 kwietnia 1929 w Rolbiku, zm. 2 kwietnia 2015 w Gdańsku) – polski dziennikarz, poeta i działacz kaszubski.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Alojzego[1]. Do wybuchu II wojny światowej uczęszczał do szkoły podstawowej w Rolbiku. W 1950 ukończył Państwowe Gimnazjum i Liceum im. Józefa Wybickiego w Kościerzynie, gdzie złożył egzamin maturalny. W latach 1950–1953 studiował filologię polską na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Poznańskiego. Po studiach pracował jako nauczyciel w Technikum Rolniczym w Lidzbarku Warmińskim, później w Technikum Rolniczym w Sławnie[1]. W 1958 zamieszkał w Gdańsku, współpracował z dwutygodnikiem „Kaszëbë” do jego likwidacji w 1961. W latach 1961–1965 kierował działem kulturalnym „Ilustrowanego Kuriera Polskiego” w Bydgoszczy, w latach 1965–1967 pracował w Rozgłośni Polskiego Radia w Szczecinie[2], w latach 1967–1968 w piśmie „Fakty i Myśli” w Bydgoszczy. Od 1968 ponownie mieszkał w Gdańsku, był członkiem redakcji pisma „Litery” (1968–1974), później „Tygodnika Morskiego” i tygodnika „Czas” (1975–1981)[1]. Równocześnie był redaktorem naczelnym miesięcznika „Pomerania” (1969–1972)[3]. W latach 80. pracował w Wojewódzkim Ośrodku Kultury w Gdańsku, w latach 1990–1994 ponownie był redaktorem naczelnym „Pomeranii”.

Od 1958 był członkiem Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego, w latach 1976–1980 i 1992–1994 prezesem Zarządu Głównego[4]. Należał do członków założycieli Instytutu Kaszubskiego (1996), wszedł w skład pierwszego zarządu Instytutu.

Jako poeta zadebiutował w „Pomeranii” w 1969. Publikował w języku kaszubskim, pod pseudonimem „Jan Zbrzyca” wydał tomy wierszy Południca (1976), Wizrë ë duchë (1986), Wieczórny widnik (2002) oraz tom prozy W stolëcë chmùrników (2011). W tekstach kaszubskich prozą posługiwał się pseudonimem „Kreban z Milachowa”[1]. Jest także autorem szkiców biograficznych o generale Józefie Wybickim Piórem i szablą. O generale Józefie Wybickim” (1961) i Emisariusz niepodległości. O Józefie Wybickim” (1972)[5].

Zmarł w Gdańsku, pochowany na cmentarzu Srebrzysko (rejon IV, taras I-1a-20)[6].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]
  • Nagroda Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury (za 1994)[8]
  • Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury (2003)[9]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Józef Borzyszkowski: Pro memoria. Stanisław Pestka (1929–2015). Gdańsk-Wejherowo: Instytut Kaszubski w Gdańsku, Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej w Wejherowie, 2017, s. 16–17, 25. ISBN 978-83-65826-04-6. [dostęp 2024-10-02].
  2. PESTKA STANISŁAW – Encyklopedia Gdańska [online], www.gedanopedia.pl [dostęp 2021-01-15].
  3. Redaktorzy naczelni [online], www.miesiecznikpomerania.pl [dostęp 2021-01-15].
  4. Webtechnika.pl, Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej w Wejherowie [online], www.muzeum.wejherowo.pl [dostęp 2021-01-15] (pol.).
  5. a b Rada Miasta – BIP – Urząd Miejski w Gdańsku [online], bip.gdansk.pl [dostęp 2021-01-15].
  6. Stanisław Pestka. cmentarze-gdanskie.pl. [dostęp 2019-01-24].
  7. Medal Stolema [online], Klub Studencki „Pomorania”, 16 marca 2017 [dostęp 2021-01-15] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-21] (pol.).
  8. Splendor Gedanensis 2016. Dali najwięcej gdańskiej kulturze.
  9. Laureaci Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury. gdansk.pl, 2016-06-23. [dostęp 2016-06-23]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]